Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2012

Ένα χάδι




Κοιτά τα μάτια του στον καθρέφτη.
Που βρέθηκαν στα μάτια του τόσες ρυτίδες και ζαρώματα αναρωτιέται. Πως γίνανε έτσι ;
Πενηνταπέντε χρόνια τα κουβαλά μαζί του και όχι πως τα πρόσεχε , μα έτσι δεν τα θυμάται. 'Αλλα τον νοιάζανε πάντα. Να προλάβει, να φέρει , να δώσει, να φυλάξει. Και τότε στα νιάτα του , πάνω στο χνουδάτο δέρμα του μα και μετά που μέστωσε και έδεσε, τα μάτια του δεν τα πρόσεχε. Τόμους , βιβλία διάβασε, αντοχές δυναμικές , και μέσα και έξω , στην επαρχία δέκα χρόνια μέχρι να φθάσει στην υπηρεσία. Και τι δεν πέρασαν μπροστά απ' αυτά τα μάτια . Όνειρα , σχέδια, αγάπες, θεμέλια μιας ζωής που πίστεψε και πάλεψε για να ρθει.
Το Δεσποινάκι , την κόρη του , εκείνος την διάβαζε , ό,τι ώρα και να γύρναγεστο σπίτι. Περι πολλού το είχε αυτό. Δευτέρα Λυκείου , το Δεσποινάκι τώρα. Και τον Σαράντη , στις βραδυνές τις προπονήσεις εκείνος τον πήγαινε  και μέτραγε με το χρονόμετρο , χρόνο και κτύπους καρδιάς. Ο γιός του ο Σαράντης , πρωταθλητής πεντάθλου σήμερα.
Κοιτά τα μάτια του ξανά, στον καθρέφτη. Τι να τα κάνει έτσι που κατάντησαν σκέφτεται, δεν τα θέλει. Ξένα του φαίνονται. Τα κλείνει να μην τα βλέπει. Μα τον κοιτούν αυτά. Ματαιωμένα μάτια. Αφού για όλα αυτά που πάλεψαν και δούλεψαν και στερήθηκαν , μέσα σε χρόνους δυό χαθήκανε. Ανοίγει λίγο τ΄άριστερό και τα κρυφοκοιτάζει.  Τον κοιτάνε πάλυ. Επίμονα του ζητάνε κάτι. Ένα χάδι. Να τα κλείσει και να τα ακουμπήσει μαλακά, να τα χαιδέψει. Να πάρει από πάνω τους βάρη και λύπες. Να έτσι δυο τρια δευτερόλεπτα , πάνω από τα βλέφαρα. Όπως τότε , που  έμπαινε κανένα σκουπιδάκι στα μάτια και η μάνα του τα  έκλεινε και τα κουνούσε μαλακά , τα πεγιέντιζε , μέχρι να φύγει το σκουπιδάκι. Μα τι πράγματα είναι αυτά; Ντρέπεται. Ολόκληρος άντρας, να χαιδεύει τά μάτια του μονάχος. Εδώ να κλάψει δεν τον αφήνανε, για χάδια είναι τώρα;
Κοιτάξτε να συνέλθετε τους λέει . Και θα έρθούν τώρα τα παιδιά και έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Αλλάζει το ιδρωμένο του μπορντώ πουκάμισο. Λερώθηκε και σκίστηκε σήμερα  στην αποθήκη . Ήρθαν τα κουτιά από την Γερμανία και έπρεπε να τα βγάλουν και να τα κουβαλήσουν στο δεύτερο όροφο , εκεί που αρχίζει η διαλογή.
Μπαίνει στο λουτρό. Ρίχνει νερό στα μούτρα του αυτός, κλαίνε αυτά. Νερό και δάκρυα μπλέκονται. Κοίτα να δεις που βρήκανε τρόπο και με έβαλαν να τα χαιδέψω με το ζόρι, σκέφτεται. Έτσι που θέλοντας και μη , να ξεκολλήσουν από πάνω τους την άδικη ρετσινιά. Να μην μπορώ να τα πω ξανά ματαιωμένα. Και έτοιμα , χωρίς σκουπίδια , σαν να περνούν από μπροστά τους καινούργια όνειρα και σχέδια, να κοιτάξουν στα μάτια τα παιδιά μου. Όπως τους πρέπει.


φωτογραφία Henri Cartier Bresson
http://en.wikipedia.org/wiki/Henri_Cartier-Bresson

15 σχόλια:

  1. Eκείνο το πρόσωπο που δεν εκπέμπει φως , δεν πρόκειται να γίνει ποτέ αστέρι. William Blake
    Έχουμε όμως πολλά , άπειρα αφανή αστέρια δίπλα μας Αννίτα μου και καλά τα λες. Αυτοί μας κάνουν ακόμα και ελπίζουμε...
    Το κείμενο σου για άλλη μια φορά είναι ένα διαμάντι. Απλό καθαρό κρυστάλλινο, γεμάτο φως. Κείμενο για την ανθρώπινη ύπαρξη σε όλο της το μεγαλείο . Λέξεις που κρατούν από το χέρι τις ανθρώπινες μας αγωνίες. Σε ευχαριστώ και ας μην έχω εγώ παιδιά.
    Ο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό που θέλω να σου πω , είναι αυτό που νιώθω όταν σε διαβάζω. Ξεκινά το κείμενο. ΑΡχίζω να διαβάζω σχεδόν κουμπωμένη. Σχεδόν μαγκωμένη πως το λένε. Από την φύση μου έτσι είμαι. Κουμπωμένη. Προχωρά το κείμενο, αρχίζω και φεύγω , ταξιδεύω με παρασέρνει μαζί του σε μέρη και εικόνες, γνωστές και άγνωστες μαζί. Γιατί περίπου έτσι είμαι και εγώ αλλά όχι ακριβώς. Και χάνεται σιγά σιγά η λογική και μένουν μονάχα τα συναισθήματα να προσωρούν σφιχτοδεμένα με τη εικόνα που μας δίνεις. Σαν το κουπί στα χέριαμας για να διασχίσουμε πελάγη. Τελειώνει το κείμενο και λίγες αράδες πιο πριν , έχουν σηκωθεί οι τρίχες μου και δεν μπορώ ούτε τα συναισθήματα μου να κοντρολάρω. Συγκίνηση, βάρος καμιά φορά. Η Ξένια πριν και μετά την ανάγωση ποτέ δεν είναι η ίδια και στο χρωστώ Αννίτα μου αυτό. Στο χρωστώ και δεν ξεπληρώνεται καρδιά μου ούτε σε δυό ζωές.
    Ξένια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έχω ξεκινήσει να σου γράφω πολλές φορές. Όταν πλησιάζω να στο στείλω σβήνω το σχόλιο. Έτσι μου φαίνεται λίγο και απλό και δεν μου αρέσει. Είναι τόσο σπουδαία αυτά που γράφεις που με τι να τους απαντήσω και πως το ευχαριστώ μου να τους στείλω. Ντρέπομαι όπως μας γράφεις σήμερα. Από αυτούς και εγώ που δεν μπορώ να κλάψω γιατί δεν το έμαθα. Ένας από αυτούς που του μιλούν για περικοπές , την ώρα που τον απολύουν , για περισσότερες φορολιγίες , την στιγμή που μπαίνει λίγο λίγο στην ανεργία και την ημιάπασχόληση. Στην αξιοπρέπεια που πρέπει να κρατήσουμε για να κοιτάξουμε τα παιδιά μας όπως πρέπει στα μάτια, σηκώνω το πρόσωπο μου και την κοιτώ κατάματα. Τα σημερινά σου λόγια κτυπούν τον κτύπο της καρδιάς μου, μα το χρονόμετρο ? Τι γράφει το χρονόμετρο?
    Σε ευχαριστώ πολύ καλή σου συνέχεια. όταν η πένα γίνεται λογοτεχνική , τα κύματα μας πέρνουν
    Γιώργος Π ( από αιχμή)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συγχαρητήρια! νιώθω μεγάλη χαρά και τιμή που σας γράφω. Αυτά κάνουν την διαφορά αγαπητή μου, αυτά τα μάτια.
    Κώστας Πολυχρονόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πρώτη φορά μπαίνω στην ιστοσελίδα σου. Πραγματικά εντυπωσιάζομαι με τον τρόπο που γράφεις. Είναι σα να διαβάζω απόσπασμα από λογοτεχνικό βιβλίο. Εχεις τη σκέψη, έχεις το λόγο, έχεις την καθαρή ματιά, επιβάλλεται λοιπόν, να εμπνευστείς με μια μυθοπλασία ώστε να εκδοθεί το πρώτο σου βιβλίο. Ενα βιβλίο που θα μιλήσει σ' εκείνες τις καρδιές που κοιτούν πίσω απ΄ αυτά που βλέπουν τα μάτια.

    Αθηνά Στάμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ένα ποτήρι ανάσας ξανά. Βγάλεις δεν βγάλεις βιβλίο , μην παρατήσεις την αρθρογραφία κορίτσι μου. Σε έχουμε ανάγκη
    Σταύρος Χ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ξέρουμε τις περισσότερες φορές πως λειτουργούν τα πράγματα. Γνωρίζουμε τι από μας ζητούν , πόσο πάνω από μας είναι όλα αυτά και πόσα θα αφήσουμε πίσω μας για να μην απογοητεύσουμε ανθρώπους δικούς μας και αγαπημένους. Άλλωστε αυτό σημαίνει ευθύνη και ωριμότητα, το καταλαβαίνω τώρα σε τούτη την μεσήλικη ηλικία. Τώρα για πρώτη φορά χώνεψα για τα καλά πως η γοητεία πολλές φορές έχει γκρίζο χρώμα, είναι χαμηλών τόνων και της αρέσει η χαμηλή ταπεινή μουσική. Τώρα αισθάνομαι , πως τα συνηθισμένα πράγματα , τα μπορντώ φθαρμένα πουκάμισα και τα χαμηλωμένα από τα βάρη βλέμματα κουβαλούν πολύ περισσότερη ανθρωπιά και καθαρση. Η ζωή μας γεμάτη σταυρούς. Μας λένε πολλά εννοούν λίγα. Στο σημερινό σου διαμάντι , η γκρίζα γοητεία της καθημερινότητας διάχυτη. Και αναρωτιέμαι , τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ένα δημιουργό τόσο αληθινό, τόσο κοντά στη πραγματικη εικόνα? Εσύ που όταν σε πρωτοσυνάντησα στα κείμενα στο ποντίκι , έσπαγες πέτρες με βαριοπούλες και πρωτομίλησες για ότι πολύ αργότερα είπαμε σχεδόν όλοι. Τι είναι αυτό και πως το λένε; ταλέντο , γνώση, βάθος, δύναμη, ανθρωπιά, τι από όλα αυτά ; και με ποιό κίνητρο ; ειλικρινά δεν βρίσκω λόγια κατάλληλα για να σου πω τι νιωθω όταν διαβάζω τα κείμενα. Κάτι όμως που ωφείλω και πρέπει να σου πω γιατί είναι όλο δικό σου. Μου έμαθες να αγαπώ την ζωή σωστότερα, να μην ντρέπομαι την αδυναμία μου και να βρίσκω θετικά σημεία ακόμα και μέσα σε ένα τίποτα. Πολλά τέτοια τιποτα έχει γεμίσει η ζωή μας. Και όμως και αυτά τα μεράς στις ομορφιές και μας φωνάζεις , ΄κοίτα΄. Κοιτάμε λοιπόν , κοιτάμε , θαυμάζουμε και ξεκουνιόμαστε.
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Πόσο εξυγιαντική γραφή... Μακριά από κάθε ανώφελη, ατελέσφορη επαναστατικότητα, εμπνέεις και παρακινείς ουσιαστικά. Όχι δεν χαϊδεύεις. Σπρώχνεις!
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Θέλω να σας ευχαριστήσω άλλη μια φορά όλους σας. Για την γενναιοδωρία που δίνετε την αγάπη και την υποστήριξη σας. Και να ευχηθώ σε όλους μας , κάτι που με βαθειά πίστη κρατώ στην καρδιά μου και με οδηγεί. Από αυτή την δύνη να βγούμε πιο δυνατοί . Και θα βγούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πόσο διαφορετική προσέγγιση στο σήμερα που ζούμε. Πόσο αληθινή και τρυφερή . Μπράβο Αννίτα !
    ΚΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Είναι ένα εξαιρετικό κείμενο για άλλη μια φορά. Σκαρφαλώνει σε ύψη ο πήχης. Η διαδρομή , θα ειναι όλο και περισσότερο μοναχική. Τα έχει αυτά η πρωτοπορεία. Μέσα σου , φυλαγμενο θα βρίσκεις το φως. Η αγάπη μπλέκεται με το μίσος. Εστίασε. Δίνεις ζωη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Δεν έχω κάτι που να μπορώ να πω που να μην μου φαίνεται κοινότυπο. Καλη συνέχεια και δύναμη , σε αυτό που κάνεις. Έχει το μεγαλείο της αξιοπρέπειας, της υψηλης ποιότητας, της αυθεντικότητας , της πρωτοτυπίας, της ικανότητας και του ταλέντου. Είσαι μοναδική
    Μάνος protagon

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. ΠΆΝΤΑ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ.
    Φτου ξελεφτερία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Όλη η αλήθεια σε τρεις παραγραφους.

    ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!

    Είμαι περήφανη :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή