Το φούμαρο πάει σύννεφο

   Aν υπήρχε στην χώρα αυτή την στιγμή , πραγματική Δημοκρατία, η παραίτηση του Κου Παπουτσή , θα είχε πραγματοποιηθεί πολύ πιο νωρίς και πάντως όχι για να  θέσει υποψηφιότητα για την προεδρία του κόμματος του.
   Αν είχαμε μια αληθινή , σύγχρονη Δημοκρατία, η εξουσία της οποίας δεν ήταν αυταρχική, αλλά βασισμένη στην αλληλοκατανόηση και στον κριτικό διάλογο, τέτοιες αποτυχίες υπουργών στα καθήκοντα τους, θα λογαριάζονταν πάρα πολύ σοβαρά. Η κοινωνία θα απαιτούσε να υπάρξουν συνέπειες προκειμένου να διασφαλισθεί η προστασία της. Για μια ώριμη κοινωνία δεν θα ήταν αρκετά τα πρόστιμα και οι  φυλακίσεις γιατί  θα γνώρίζε ότι αυτά δεν καλύπτουν απόλυτα την επινοητικότητα των ανόμων.
   Ανεχόμαστε. Και αυτό δεν είναι ούτε τυχαίο, ούτε αθώο. Σαν τα ρούχα που μπήκανε στο πλύσιμο και στένεψαν. Και έτσι στενά που είναι δεν μπορούν να κάνουν πολλές κινήσεις. Μέλη μιας δύσκαμπτης κοινωνίας , μάρτυρες λειτουργιών των δημοκρατικών θεσμών , που δυστυχώς ερμηνεύονται κατά το δοκούν των κομματικών πλειοψηφιών και των οικογενειοκρατικών συνήθως ηγεσιών τους, που μοναδικό στόχο έχουν να παραμείνει ο ρόλος τους στο απυρόβλητο.
   Και όπως η ελληνική οικογένεια κρατά τους νέους ακόμα και μετά την ηλικία των τριάντα, ακόμα και ψυχικά εξαρτημένους , έτσι και το πολιτικό μας σύστημα , μας διαχειρίζεται μέσω της διαφθοράς και της συνδιαλλαγής και μας κρατά δέσμιους. Όσο και αν αυτό θα αρχίσει από δω και πέρα να τελειώνει, χρειάζεται χρόνος από ''κολλητοί' να νιώσουμε πολίτες. Μάθαμε να κάνουμε τα στραβά μάτια. Και το μόνο αλληλέγγυο αίσθημα που με επιμέλεια καλλιεργήθηκε εδώ και χρόνια ήταν το αλληλέγγυο αίσθημα της διαφθοράς. Αυτά τα ξέρουν οι υπουργοί και δεν παραιτούνται για λόγους ευθειξίας, αλλά για ιδιοτελέστατους σκοπούς. Και όσο περισσότερο ανώριμη είναι η κοινωνία μας , τόσο περισσότερο θα ανέχεται την ανευθυνότητα. Γιατί μονάχα το πολύ μικρό παιδί έχει το ακαταλόγιστο.
Τους λόγους αυτής της παραίτησης, εύκολα μπορούμε να τους καταλάβουμε. Άλλωστε ο ίδιος ο υπουργός μας τους έχει δείξει ξανά στην πολιτική του διαδρομή. Δεν είναι μακριά το 2002 , όταν το ΠΑΣΟΚ με βεβαιότητα κινδύνευε και ο ίδιος δεν θα εκλεγόταν βουλευτής, οπότε και αποφάσισε να τεθεί αντιμέτωπος με την Ντόρα Μπακογιάννη για τον Δήμο της Αθήνας. Μπορεί και τότε οι αφελείς να λέγανε '' που πας ρε Καραμήτρο'' , πλην όμως ο Κος Υπουργός μ' αυτή την κίνηση , εξασφάλισε την αναγκαία δημοσιότητα που του επέτρεψε να εκλεγεί ΠΡΩΤΟΣ στην Α Αθηνών. Κάτι παρόμοιο πάει να κάνει και τώρα που το ΠΑΣΟΚ παραπαίει. Και δεν είναι ο μόνος που έχει κάνει τέτοια τρικ. Μεγάλη του επιτυχία θα είναι να συμβεί το αναμενόμενο, να μην κερδίσει δηλαδή την ηγεσία του κόμματος. Μ' ένα σμπάρο, δυο τριγώνια.
   Αλλά αυτά αφορούν τον υπουργό. Εμείς μένουμε με τις δικές μας σκέψεις. Με την ελπίδα να μην μεταθέτουμε διαρκώς το μέλλον και να συνειδητοποιούμε την ματαιοδοξία της μεσαιωνικής μας κοινωνίας, ας ευχηθούμε να μην μας είναι πια αυτονόητη η ανοχή. Ας μην  κοιτάμε τέτοιες συμπεριφορές από την κλειδαρότρυπα, γιατί μας αφορούν. Μας αφορά η συγκάλυψη των μετριοτήτων.
Μετονόμασαν το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως,  σε Προστασίας του Πολίτη.Προσθέσανε  και έναν υπουργό , ζωτικό κομμάτι της γενιάς του Πολυτεχνείου και το φούμαρο πάει σύννεφο.
   Αν σ' αυτό τον τόπο είχαμε αληθινή Δημοκρατία , τέτοιοι λαικισμοί, δεν θα χωρούσαν και δεν θα πέφταμε από τον ένα αλλαζόνα , στον άλλο αλλαζόνα υπουργό. Θα έβρισκε τότε χώρο να ανθίσει η ανθρωπιά. Αν κοπεί το κεφάλι αυτού του εγωκεντρικού πολιτικού συστήματος, στην θέση κάθε φόβου, θα άνθιζε μια ελπίδα.