E όχι και Δημοκρατία! Δηλαδή απο που κι ως που ορίζεται ως δημοκρατικό , το πολίτευμα που ορίζει κυβέρνηση χωρίς να κάνει εκλογές , την στιγμή που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την δυσαρέσκεια μας. Ου κατ'επίφαση δεν έχουμε δημοκρατία. Και κάποτε τύπος και πολιτικό δυναμικό πρέπει επιτέλους να γράψουν και να μιλήσουν σοβαρά για αυτό το πολύ σοβαρό θέμα. Η επιστολή Τσίπρα δείχνει κάποια θέματα. Ας ξεκινήσουμε! Ξένια
Ποτέ ένας δοκιμαστικός σωλήνας δεν έχει δημοκρατία. Ποτέ τα πειράματα δεν γίνονται με την ευγενική συναίνεση των πειραματόζωων, μονάχα με την ευγενική χορηγία. Δεν υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα. Εμείς τι κάνουμε ? Μιχάλης
Έχω την εντύπωση πως η Δημοκρατία μας βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο. Η δοιηκιτική μας δομή , πάσχουσα από τις αμαρτίες του παρελθόντος, δε κατάφερε να στηρίξει την εξέλιξη , αντίθετα την καταβαρλαθρωσε και τώρα φθάνουμε σε σημεία να ψάχνουμε ποιός είναι ο βουλευτής που έβγαλε τα λεφτά του έξω και να το κάνουμε όπως παιζαμε μικροί το παιχνίδιμε τον δολοφόνο που μας έκλεινε κρυφά το μάτι. Η κρίση ξεκινά από τον συνδικαλισμό που βρωμάει και προχωρά στις πελατιακές σχέσεις του δημοσίου τομέα. Οι φορείς τς δημοκρατίας σκουριάσανε και τρίζουν . Τα γράψατε άλλωστε τόσες φορές με τον λυρισμό σας. Τελικά φαίνεται ότι και η Ευρώπη ολόκληρη ψάχνει την δημοκρατία. Γιάυτό στηρίζει την εποπτεία ονομάζοντας την έλλειψη εμπιστοσύνης. Η ζωή , μου έχει αποδείξει στην ηλικία που έχω φθάσει, ό,τι . δεν μπορούμε να περιμένουμε θαύματα. Ακόμα και στην Δημοκρατία του Περικλή, ο Περικλής ήταν ένας μικρός δικτάκτορας που όμως εξαιτίας της ικανότητας του μπορούσε να διχειρισθεί σωστά την Αθήνα. Ας μην ξεχνούμε πως και η Αθηναική Συμμαχία είχε μετατραπεί σε δικτακτοράτο της Αθήνας. Θέλω να πως ας βρισκόταν μια ηγετική μορφή ικανή με λόγο , σκέψη και ικανότητες , και θα βλέπατε πως η δομή θα ακολουθούσε. Καλή σας συνέχεια , στην υπέροχη σελίδα σας. Πέτρος
πως λέγεται μια χώρα όπου τα μνημόνια δεν συζητήθηκαν ποτέ επί της ουσίας και που ανήκει σε μια Ευρωπαική Ένωση στην οποία ανήκουν κράτη των οποίων τα κοινοβούλια είναι εκτελεστικά όργανα της Γερμανίας? Αυτογκολική δικτακτορία Σταύρος Χ
Η λέξη «Δημοκρατία», κομμάτι κι αυτή της βαριάς, πολύτιμης γλωσσικής μας κληρονομιάς, αποδίδει με πληρότητα αυτό που οι πρόγονοί μας βίωναν στα πολιτικά πράγματα της εποχής τους. Την άμεση δημοκρατία, στο πλαίσιο της Πόλης-κράτους, όπου η παιδεία ήταν υψίστη αρετή, όπου όλοι οι πολίτες συμμετείχαν υποχρεωτικά στα «κοινά», ενώ οι «ιδιώτες», αυτοί που απείχαν από την ενασχόληση με τα κοινά, εξορίζονταν. (Ειρήσθω εν παρόδω, ιδιωτεία είναι και το συνώνυμο της ηλιθιότητος, αλλά σήμερα μόνο οι ψυχίατροι το γνωρίζουν). Παρήλθαν χρόνια από τότε. Η Πόλη-Κράτος έγινε σκέτη Κράτος. Οι πολίτες πλήθυναν κι αποξενώθηκαν. Την εκπαίδευση και τη θεματολογία της ανέλαβε η τηλεόραση. Η άμεση δημοκρατία, εκ των συνθηκών, περιέπεσε σε αχρησία και αντικατεστάθη από την πρώτη της εξαδέλφη, την έμμεση δημοκρατία, όπου η εξουσία ασκείται από τους εκλεγμένους από το Δήμο, το Λαό. Τα «κοινά» έγιναν λιγότερο κοινά και οι «ιδιώτες» περισσότεροι αριθμητικά, ενώ το πλέγμα των δημοκρατικών αξιών χαλάρωσε. Και όλα διαιρέθηκαν σε υπο-ομάδες, για λόγους «εύρυθμης λειτουργίας». Έτσι, τα «κοινά» διαιρέθηκαν σε «καπιταλιστικά κοινά», «συνδικαλιστικά κοινά», «συντεχνιακά κοινά», «καθόλου κοινά», οι δε «ιδιώτες» περιόρισαν τον κύκλο των ενδιαφερόντων τους στα διάφορα «κοινά» όπου εξασφάλιζαν τα κεκτημένα της τσέπης και της καλοπέρασης αυτών και των οικείων τους. Επί χρόνια άπαντες οι αιρετοί νομείς της εξουσίας, παρείχαν αίσθηση ευμάρειας σε όλα τα «κοινά» κι απολάμβαναν κι αυτοί των προνομίων τους. Άλλοι ασκώντας εξουσία κι άλλοι καθήμενοι στα πανάκριβα έδρανα, λέγοντας απλώς "ΟΧΙ". Κάθε τέσσερα χρόνια, κι αφού όλοι καλοπερνούσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κι αφού είχαν αναπτύξει και στενότερους μεταξύ τους δεσμούς και συνεταιρισμούς, οι μεν αιρετοί άρχοντες καμώνονταν τους ιδεολόγους, οι δε ιδιώτες καμώνονταν τους ενεργούς πολίτες, επιβραβεύοντάς τους πρώτους ξανά και ξανά. Πάνε χρόνια που η Δημοκρατία καταλύθηκε και μαζί με αυτήν και το σύνολο των αξιών της, αλλά δε συνέφερε να το θίξει κανείς. Και ξαφνικά η κρίση, η πτώση. Πανευρωπαϊκά. Εμφανή τα ελλείματα. Ελλείματα ηγετικών φυσιογνωμιών, ελλείματα γνώσης, ελλείματα ιδεολογίας, ελλείματα επικοινωνίας, ελλείματα ουσιαστικών προτάσεων, ελλείματα οραμάτων αλληλεγγύης, ελλείματα ενότητας, ελλείματα διάθεσης για ενεργό συμμετοχή στην ανταλλαγή προτάσεων και στη λήψη των αποφάσεων, ελλείματα στην πρόθεση για δομικές αλλαγές, ελλείματα ορθού λόγου, ελλείματα ΠΑΙΔΕΙΑΣ (προ πολλού, μεθοδευμένα εξοντωθείσης). Μπροστά σε αυτή τη γύμνια τη θυμήθηκαν πάλι. Στο όνομα της Δημοκρατίας, στη γενέτειρά της, ηχούν φωνές για εκλογές (τώρα που το θυμικό του λαού που έκαναν "όχλο" και τα ποσοστά της οργής, που επί μακρόν καλλιεργήσανε, δίνουν μεγαλύτερη επιδότηση. Στη βράση κολλάειτο σίδερο!! Άλλως πώς να εξηγήσεις το όχι στο δημοψήφισμα; Για να μην ξεχνιόμαστε...).Στο όνομα της Δημοκρατίας, της χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, της πολιτικά απαίδευτης, της οργισμένης, της φοβισμένης, της εν πολλοίς εμπαιγμένης! Πέστε με ηλίθια, αλλά, σήμερα, εγώ τη φοβάμαι αυτή την προτεινόμενη έκφραση της Δημοκρατίας. Την τρέμω, για να ακριβολογώ! Γιούλη
Να ξαναβρεθούμε. Να μιλήσουμε, να βρούμε τι θέλουμε και τι ζητάμε, να ξεχάσουμε και τελικά να γυρίσουμε σελίδα. Τίποτα δεν σταματά τον άνθρωπο. Νομοτελιακά θέλει να προχωρήσει και αυτό θα κάνουμε και τώρα. Θέλει χρόνο. Μεγάλη προσπαθεια. Δεν απαιτείται ηγέτης αλλά σύστημα , πολιτική σκέψη και πλαίσιο. Σε πολλά σημεία της ιστορίας γίνανε μεγάλες καταστροφές και επακολούθησαν μεγάλες προοδευτικές εξελίξεις. Σας απαντώ σε όλους πως συμφωνώ, η Δημοκρατία ξέφτυσε. Να την αναστειλώσουμε, με πρώτη και καλύτερη ευκαιρία τις εκλογές. Δείτε και πείτε με την ψήφο σας την αλήθεια. Τζένη
Τζένη, συμφωνώ μαζί σου απόλυτα. Όμως θεωρώ ότι στην παρούσα φάση τόσο η αλήθεια δεν έχει αποκαλυφθεί στο σύνολό της, όσο κι ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες, διότι ο κόσμος είναι εξαγριωμένος, οργισμένος και η πολιτική του θέση θα περιορισθεί στις ατομικές πιέσεις, που υφίσταται ο καθένας από εμάς. Είναι προφανές ότι κάποιοι ήδη καπηλεύονται τη δυστυχία και το φόβο του κόσμου. Όμως η Δημοκρατία και η μεγάλη αλλαγή απαιτεί συνολική υπεύθυνη και ώριμη θεώρηση των πραγμάτων, σφαιρικά, τόσο στα καθ' ημάς όσο και σε πανευρωπαίκό επίπεδο. Πρέπει να έχει προηγηθεί μια εσωτερική αναζήτηση για το πως θέλει ο καθένας μας τον κόσμο, ώστε συνειδητά να επιλέξει την ομάδα που τον εκφράζει. Να βρεθεί στην ομάδα, να συζητήσει και να αποφασίσει την αλλαγή της σελίδας. Για τούτο χρειαζόμαστε χρόνο και πρέπει να τον απαιτήσουμε. Άλλως το αποτέλεσμα των επιτασσόμενων από τις δημοσκοπήσεις εκλογών θα είναι άλλη μια χειραγωγημένα, χαμένη ευκαιρία για όλους μας. Γιούλη
E όχι και Δημοκρατία! Δηλαδή απο που κι ως που ορίζεται ως δημοκρατικό , το πολίτευμα που ορίζει κυβέρνηση χωρίς να κάνει εκλογές , την στιγμή που όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την δυσαρέσκεια μας. Ου κατ'επίφαση δεν έχουμε δημοκρατία. Και κάποτε τύπος και πολιτικό δυναμικό πρέπει επιτέλους να γράψουν και να μιλήσουν σοβαρά για αυτό το πολύ σοβαρό θέμα. Η επιστολή Τσίπρα δείχνει κάποια θέματα. Ας ξεκινήσουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΞένια
Πλάκα κάνουμε? Δημοκρατία? το άλλο με τον τοτό , το ξέρεις?
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάλια
Ποτέ ένας δοκιμαστικός σωλήνας δεν έχει δημοκρατία. Ποτέ τα πειράματα δεν γίνονται με την ευγενική συναίνεση των πειραματόζωων, μονάχα με την ευγενική χορηγία. Δεν υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα. Εμείς τι κάνουμε ?
ΑπάντησηΔιαγραφήΜιχάλης
ρωτήστε τους κυρίους Πάγκαλο, Παπουτσή, και όλους αυτούς που μας βλέπουν σαν αρνάκια που πίνουνε κουρτάκι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιώργος και Γιάννα από αιχμη
Έχω την εντύπωση πως η Δημοκρατία μας βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο. Η δοιηκιτική μας δομή , πάσχουσα από τις αμαρτίες του παρελθόντος, δε κατάφερε να στηρίξει την εξέλιξη , αντίθετα την καταβαρλαθρωσε και τώρα φθάνουμε σε σημεία να ψάχνουμε ποιός είναι ο βουλευτής που έβγαλε τα λεφτά του έξω και να το κάνουμε όπως παιζαμε μικροί το παιχνίδιμε τον δολοφόνο που μας έκλεινε κρυφά το μάτι. Η κρίση ξεκινά από τον συνδικαλισμό που βρωμάει και προχωρά στις πελατιακές σχέσεις του δημοσίου τομέα. Οι φορείς τς δημοκρατίας σκουριάσανε και τρίζουν . Τα γράψατε άλλωστε τόσες φορές με τον λυρισμό σας. Τελικά φαίνεται ότι και η Ευρώπη ολόκληρη ψάχνει την δημοκρατία. Γιάυτό στηρίζει την εποπτεία ονομάζοντας την έλλειψη εμπιστοσύνης. Η ζωή , μου έχει αποδείξει στην ηλικία που έχω φθάσει, ό,τι . δεν μπορούμε να περιμένουμε θαύματα. Ακόμα και στην Δημοκρατία του Περικλή, ο Περικλής ήταν ένας μικρός δικτάκτορας που όμως εξαιτίας της ικανότητας του μπορούσε να διχειρισθεί σωστά την Αθήνα. Ας μην ξεχνούμε πως και η Αθηναική Συμμαχία είχε μετατραπεί σε δικτακτοράτο της Αθήνας. Θέλω να πως ας βρισκόταν μια ηγετική μορφή ικανή με λόγο , σκέψη και ικανότητες , και θα βλέπατε πως η δομή θα ακολουθούσε. Καλή σας συνέχεια , στην υπέροχη σελίδα σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέτρος
πως λέγεται μια χώρα όπου τα μνημόνια δεν συζητήθηκαν ποτέ επί της ουσίας και που ανήκει σε μια Ευρωπαική Ένωση στην οποία ανήκουν κράτη των οποίων τα κοινοβούλια είναι εκτελεστικά όργανα της Γερμανίας? Αυτογκολική δικτακτορία
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταύρος Χ
το μοναδικό πραγμα που κουρεύτηκε σε αυτή τη χώρα είναι η Δημοκρατία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη «Δημοκρατία», κομμάτι κι αυτή της βαριάς, πολύτιμης γλωσσικής μας κληρονομιάς, αποδίδει με πληρότητα αυτό που οι πρόγονοί μας βίωναν στα πολιτικά πράγματα της εποχής τους. Την άμεση δημοκρατία, στο πλαίσιο της Πόλης-κράτους, όπου η παιδεία ήταν υψίστη αρετή, όπου όλοι οι πολίτες συμμετείχαν υποχρεωτικά στα «κοινά», ενώ οι «ιδιώτες», αυτοί που απείχαν από την ενασχόληση με τα κοινά, εξορίζονταν. (Ειρήσθω εν παρόδω, ιδιωτεία είναι και το συνώνυμο της ηλιθιότητος, αλλά σήμερα μόνο οι ψυχίατροι το γνωρίζουν).
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρήλθαν χρόνια από τότε. Η Πόλη-Κράτος έγινε σκέτη Κράτος. Οι πολίτες πλήθυναν κι αποξενώθηκαν. Την εκπαίδευση και τη θεματολογία της ανέλαβε η τηλεόραση. Η άμεση δημοκρατία, εκ των συνθηκών, περιέπεσε σε αχρησία και αντικατεστάθη από την πρώτη της εξαδέλφη, την έμμεση δημοκρατία, όπου η εξουσία ασκείται από τους εκλεγμένους από το Δήμο, το Λαό. Τα «κοινά» έγιναν λιγότερο κοινά και οι «ιδιώτες» περισσότεροι αριθμητικά, ενώ το πλέγμα των δημοκρατικών αξιών χαλάρωσε. Και όλα διαιρέθηκαν σε υπο-ομάδες, για λόγους «εύρυθμης λειτουργίας». Έτσι, τα «κοινά» διαιρέθηκαν σε «καπιταλιστικά κοινά», «συνδικαλιστικά κοινά», «συντεχνιακά κοινά», «καθόλου κοινά», οι δε «ιδιώτες» περιόρισαν τον κύκλο των ενδιαφερόντων τους στα διάφορα «κοινά» όπου εξασφάλιζαν τα κεκτημένα της τσέπης και της καλοπέρασης αυτών και των οικείων τους. Επί χρόνια άπαντες οι αιρετοί νομείς της εξουσίας, παρείχαν αίσθηση ευμάρειας σε όλα τα «κοινά» κι απολάμβαναν κι αυτοί των προνομίων τους. Άλλοι ασκώντας εξουσία κι άλλοι καθήμενοι στα πανάκριβα έδρανα, λέγοντας απλώς "ΟΧΙ". Κάθε τέσσερα χρόνια, κι αφού όλοι καλοπερνούσαν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, κι αφού είχαν αναπτύξει και στενότερους μεταξύ τους δεσμούς και συνεταιρισμούς, οι μεν αιρετοί άρχοντες καμώνονταν τους ιδεολόγους, οι δε ιδιώτες καμώνονταν τους ενεργούς πολίτες, επιβραβεύοντάς τους πρώτους ξανά και ξανά. Πάνε χρόνια που η Δημοκρατία καταλύθηκε και μαζί με αυτήν και το σύνολο των αξιών της, αλλά δε συνέφερε να το θίξει κανείς.
Και ξαφνικά η κρίση, η πτώση. Πανευρωπαϊκά. Εμφανή τα ελλείματα. Ελλείματα ηγετικών φυσιογνωμιών, ελλείματα γνώσης, ελλείματα ιδεολογίας, ελλείματα επικοινωνίας, ελλείματα ουσιαστικών προτάσεων, ελλείματα οραμάτων αλληλεγγύης, ελλείματα ενότητας, ελλείματα διάθεσης για ενεργό συμμετοχή στην ανταλλαγή προτάσεων και στη λήψη των αποφάσεων, ελλείματα στην πρόθεση για δομικές αλλαγές, ελλείματα ορθού λόγου, ελλείματα ΠΑΙΔΕΙΑΣ (προ πολλού, μεθοδευμένα εξοντωθείσης). Μπροστά σε αυτή τη γύμνια τη θυμήθηκαν πάλι.
Στο όνομα της Δημοκρατίας, στη γενέτειρά της, ηχούν φωνές για εκλογές (τώρα που το θυμικό του λαού που έκαναν "όχλο" και τα ποσοστά της οργής, που επί μακρόν καλλιεργήσανε, δίνουν μεγαλύτερη επιδότηση. Στη βράση κολλάειτο σίδερο!! Άλλως πώς να εξηγήσεις το όχι στο δημοψήφισμα; Για να μην ξεχνιόμαστε...).Στο όνομα της Δημοκρατίας, της χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, της πολιτικά απαίδευτης, της οργισμένης, της φοβισμένης, της εν πολλοίς εμπαιγμένης!
Πέστε με ηλίθια, αλλά, σήμερα, εγώ τη φοβάμαι αυτή την προτεινόμενη έκφραση της Δημοκρατίας. Την τρέμω, για να ακριβολογώ!
Γιούλη
Όχι Δημοκρατία δεν έχουμε. Τελεία και παύλα. Άσχετο θέλω να γνωρίσω την Ανν Λου και την Γιούλη. Θέμα εκτίμησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάνος
Να ξαναβρεθούμε. Να μιλήσουμε, να βρούμε τι θέλουμε και τι ζητάμε, να ξεχάσουμε και τελικά να γυρίσουμε σελίδα. Τίποτα δεν σταματά τον άνθρωπο. Νομοτελιακά θέλει να προχωρήσει και αυτό θα κάνουμε και τώρα. Θέλει χρόνο. Μεγάλη προσπαθεια. Δεν απαιτείται ηγέτης αλλά σύστημα , πολιτική σκέψη και πλαίσιο. Σε πολλά σημεία της ιστορίας γίνανε μεγάλες καταστροφές και επακολούθησαν μεγάλες προοδευτικές εξελίξεις. Σας απαντώ σε όλους πως συμφωνώ, η Δημοκρατία ξέφτυσε. Να την αναστειλώσουμε, με πρώτη και καλύτερη ευκαιρία τις εκλογές. Δείτε και πείτε με την ψήφο σας την αλήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤζένη
Τζένη, συμφωνώ μαζί σου απόλυτα. Όμως θεωρώ ότι στην παρούσα φάση τόσο η αλήθεια δεν έχει αποκαλυφθεί στο σύνολό της, όσο κι ότι οι συνθήκες δεν είναι ώριμες, διότι ο κόσμος είναι εξαγριωμένος, οργισμένος και η πολιτική του θέση θα περιορισθεί στις ατομικές πιέσεις, που υφίσταται ο καθένας από εμάς. Είναι προφανές ότι κάποιοι ήδη καπηλεύονται τη δυστυχία και το φόβο του κόσμου. Όμως η Δημοκρατία και η μεγάλη αλλαγή απαιτεί συνολική υπεύθυνη και ώριμη θεώρηση των πραγμάτων, σφαιρικά, τόσο στα καθ' ημάς όσο και σε πανευρωπαίκό επίπεδο. Πρέπει να έχει προηγηθεί μια εσωτερική αναζήτηση για το πως θέλει ο καθένας μας τον κόσμο, ώστε συνειδητά να επιλέξει την ομάδα που τον εκφράζει. Να βρεθεί στην ομάδα, να συζητήσει και να αποφασίσει την αλλαγή της σελίδας. Για τούτο χρειαζόμαστε χρόνο και πρέπει να τον απαιτήσουμε. Άλλως το αποτέλεσμα των επιτασσόμενων από τις δημοσκοπήσεις εκλογών θα είναι άλλη μια χειραγωγημένα, χαμένη ευκαιρία για όλους μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιούλη