Καλώς την νέα στιγμή!

Χειμωνιάτικο παγωμένο πρωινό. Βαριές και κρύες οι πρώτες σκέψεις. Ανύπαρκτες οι λέξεις. Λίγες γουλιές καφέ και στο δρόμο.
Τελειώνοντας και η υπόθεση που τώρα έχεις, ξανοίγεσαι στο άπειρο απέραντο τίποτα. Το τηλέφωνο έχει πια πάψει να κτυπά για δουλειά.   Η Μαρία μονάχα και το κοριτσάκι σου, οι φίλοι ,  καμιά παλιά υπόθεση, άντε και καμιά νομομοποίηση. Σε λίγο λες οι τοίχοι του γραφείου θα κτυπούν τους κτύπους της καρδιάς σου. Το γραφείο , το σκαρί σου. Μαζί σαλπάρατε για ταξίδια πολλά. Κι αν είχε κουβαλήσει στα αμπάρια του δουλειές και σχέδια, και έργα. Και στην κουβέρτα του , εκεί καταμεσίς στα άλμπουρα από κάτω, φορτίο οι προσδοκίες σου απο αυτή την ζωή, που την υπηρετούσες και σε υπηρετούσε τίμια και καθαρά.Εσύ στο τιμόνι της ζωής σου , και η πλώρη έσκιζε κύματα και προχωρούσε στην χώρα της ικανοποίησης  και της δημιουργίας . Δούλεψες ακούραστα  και τίμια χρόνια τώρα.Και είχαν να το λένε είναι καλός και τίμιος , αυτόν να πάρετε.
Το κατώφλι του γραφείου , μήνες έχει να το δρασκελήσει καινούργιος πελάτης. Χρωστάς και δυό νοίκια. Τι τα θες , τι τα ρωτάς και να δούμε τι έχει παρακάτω. Σε στρόβιλο ανέμου βρεθήκαμε καλέ μου , σου ψιθυρίζει η Μαρία σου κάθε μέρα. Και εσύ προβάρεις να χωρέσεις την ανυπαρξία  λίγο πριν την συναντήσεις. Μην μπερδευτείς και την φορέσεις όπως πολλοί συνδερφοί σου και γίνεις και εσύ αόρατος . Εσύ ποτέ δεν χώνεψες την αυταπάτη .
Προχθές σε ξαναδείξανε και για σένα μιλούσαν στις ειδήσεις των 9. Σαν να έπεσε  σε σένα ο κλήρος ξανά. Με το δάχτυλο σηκωμένο , λέγανε πως πρέπει με σένα να ξεμπερδεύουνε τελικά. Μονόδρομος η λύση και τα νούμερα πρέπει να βελτιωθούν.
Διψάς, λευκό πανί υψώνεις. Ξέρεις . Σε πνίγει το παράπονο . Μια ζωή δούλεψες , το πάλεψες , πως έγινε και είσαι εσύ τώρα ο παρίσακτος, ο άχρηστος , αυτός που πρέπει να φύγει . Δεν καταπίνεται αυτό. Δεν είναι μονάχα η ανυπαρξία που προβάρεις να χωρέσεις , τα μέτρα σου
παίρνουν και για την απελπισία . Ντρέπεσαι.Πως θα κοιτάξεις τα μάτια της.Καταβλισμός ονείρων εκτός σχεδίου.
Σταματάς σε μια μια βιτρίνα. Το πρόσωπο σου ψάχνεις να βρεις στο τζάμι. Τα μάτια σου τα μελιά, εκεί που σε ψάχνουν και σε κοιτάνε το παιδί σου, οι φίλοι σου και το κορίτσι σου. Η Μαιρούλα σου το καμάρι σου. Κάτι θα βρεις και σήμερα να τους πεις και να τους ηρεμήσεις. Από ένα αθώο βλέμμα  να πιαστείς και να φύγει και τούτη η μέρα. Σε λίγες ώρες θα έχεις τα χεράκια της μέσα στα δικά σου . Θα ξαναμπείτε στο καινούργιο παραμύθι και στο κουκούλι και θα ζεσταθείτε. Ξέρεις τι χάνεις και προσπαθείς να το αφήσεις απο την αγκαλιά σου σιγά σιγά. Στο χώμα να το απιθώσεις γλυκά γλυκά όπως του άξιζε μια ζωή που σ' οδηγούσε. Και να το θάψεις πετώντας του γιασεμάκια. Λίγο σεβασμός και αξιοπρέπεια ρε παιδιά. Αποχωρώ . Και μην ξεχνάτε πως η φωτιά και με δυο κούτσουρα ξανα ανάβει και θεριέβει. Μια παράσταση τελειώνει, λίγη ησυχία. Μα για δες τι σου είναι η ζωή. Όσο πιο κοντά στο χώμα το πλησιάζεις στην τελική του κατοικία , το όνειρο, σαν να γίνεται δύναμη και να κυλά στις φλέβες σου . Μια δύμαμη αυτή και μια η άλλη απο τα χεράκια της, σε ζεσταίνουν καλά και γερά. Για δες, και ούτε που το περίμενες. Καλώς την νέα στιγμή!

φωτογραφία από την ταινία του Francois Truffaut la Nuit Americaine
http://en.wikipedia.org/wiki/Day_for_Night_(film)