Τρέχεις, πέφτεις , ξανασηκώνεσαι. Λαχανισμένος στρίβεις στο δρομάκι και ακουμπάς το χέρι σου στην μάντρα. Σκασμένος σοβάς, στην ώχρα του χρόνου και ένας φύκος στην άκρη, αδύνατον μέσα άνθρωπος να δει. Μπαίνεις ακροπατώντας στην άγνωστη αυλή. Νύχτα βαθιά και οι άλλοι, όλοι κοιμούνται. Κάθεσαι στο τραπέζι της αυλής . Απόλυτη σιωπή και ακούς τους κτύπους της καρδιάς σου . Κτύποι δυνατοί, απελπισμένοι, μέσα εκεί στην πρωτόγνωρη γη. Φόβος είναι και το ξέρεις . Εσύ μ' αυτόν τον φόβο παρέα γεννήθηκες , παρέα μεγάλωσες και παρέα του εξακολουθείς. Φόβος ακλόνητος, φοβάσαι να μην φοβάσαι. Μέσα σου φόβος κατοικεί.
Κάθεσαι στο τραπεζάκι της αυλής. Ανάβεις τσιγάρο, ρουφάς τον καπνό και αποκοιμιέσαι. Εκεί μέσα στην άγνωστη αυλή. Εσύ και ο φόβος σου κοιμόσαστε μαζί καθιστοί στην καρέκλα, πάνω στις σπασμένες πλάκες , μέσα στα γεράνια, τα ζουμπούλια και τους βασιλικούς.
Ξημερώνει, ξυπνάς απ' την φωνή της και ξαπλώνει ο φόβος σου , απάνω σε τούτη την στιγμή.
Ποιός είστε;
Βελούδινη που είναι η φωνή της. Και το χαμόγελο της. Τα μάτια της , καρφωμένα πάνω σου. Σου φτιάχνει καφέ και λουκουμάδες και αρχίζετε να μιλάτε. Ανακάθεσαι στην καρέκλα σου , ξεγραμμένα τα είχες εσύ όλα τούτα.
Το επόμενο λεπτό ξαναθυμάσαι και ψάχνεις τον φόβο σου. Τον μεγάλο αδερφό σου. Τον φόβο που σε έφερε , τον φόβο που σε σκεπάζει και σε ξεδιψά. Τον άγνωστο φόβο σου.
Για το κορίτσι αυτό που σου μιλά δεν ξέρεις τίποτα. Για την στιγμή που ζεις δεν ξέρεις τίποτα, για αυτούς που σε κυνηγούν δεν ξέρεις τίποτα. Όπως ακριβώς δεν ξέρεις τίποτα και γιατί ποτέ δεν κατάφερες κάπου να μείνεις , να πιστέψεις και έτσι φεύγεις. Φοβάσαι να μην φοβάσαι. Θέλεις να την ξαναδείς. Κοκκινίζει και σε ρωτά γιατί. Μια απάντηση να βρεις , πρέπει να βρεις μια απάντηση να της δώσεις.
Πως να της μιλήσεις, πως θα της δώσεις να καταλάβει τι σε έκανε να νιώσεις για πρώτη φορά. Είναι κάτι που γεννιέται μέσα μας , όταν χαράζει και πέφτουν τα σκοτάδια.
Για να σε ευχαριστήσω που με δέχθηκες στην αυλή σου , ξένο άνθρωπο, απαντάς.
Σε πάει μέχρι την πόρτα, τραβάει τον σύρτη , σου κάνει χώρο να περάσεις. Φεύγεις.Ένας κόμπος η χαρά σου, μην σου φύγει το δώρο που το κορίτσι σου έφερε και σου χάρισε. Να μην χαθεί και ξεμάθεις το κεφάλι σου χωρίς να χαμηλώνεις , χωρίς τα μάτια να κατεβάζεις , ευγνωμονώντας , τον φόβο σου να νικάς.
Φωτογραφία : Πολυδεύκης Κιρλίδης από την ταινία του Φίλιππου Τσίτου
Άδικος Κόσμος
http://www.myfilm.gr/7285
"Στην ομιλία , τις περισσότερες φορές, μισοδολοφονείται η σκέψη." (Χαλίλ Γκιμπράν) Δεν μπορώ να σου περιγράψω με λόγια... Καλή μας ημέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιούλη
όποτε σκέφτομαι πόσες και πόσες φορές δεν μπόρεσα να νιώσω ευγνωμοσύνη για ότι μου έχει δώσει ζωή και οι άνρθρωποι μου , με πιάνει μεγάλη λύπη. Μου δεν κατάφερα εγκαίρως να το νιώσω και αφέθηκα σε μεγαλομανείς για την ύπαρξη μου σκέψεις και δεν αναγνώρισα και δεν απέδωσα την τιμή και την ευχαριστία όπου και όταν ακόμα ήταν εκεί γύρω μου οι άμεσα ενδιαφερόμενοι. Τόσο σπουδαίο το θέμα που πιάνεις και τόσο στα ψιλά γράμματα αφημένο. Θα ήθελα να πω πως το για ό,τι έχω κάνει δεν μετανιώνω δεν ματανιώνω είναι μεγάλη ψευτιά και απάτη τελικά. Εγώ μετανιώνω!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντώνης Δ
Aν στην σιωπή που μας διαφεντεύει τώρα , καταφέρουμε να συνειδητοποιήσουμε, τις όποιες αδυναμίες μας που μας διαφεντεύουν τούτη την στιγμή, τότε έχουμε πράξει την μισή και πάνω διαδρομή που θα μας φέρει στην επαναστατική αφετηρία. Τόσο σε κοινωνικό όσο και σε προσωπικό επίπεδο . Τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν κινούμαστε με μάτια κλειστά. Θέλει στον αγώνα μας να δώσουμε όλη την ύπαρξη μας. Και σε αυτή την κίνηση σε βρίσκουμε μεγάλη μπροστάρισα. Για τον φόβο που σήμερα μας φέρνεις στο προσκύνιο , σε ευχαριστούμε Άννα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτου ξελεφτερία
Ήρθες στον μπερντέ μου άπιαστο πουλί!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία
Προχθές θυμήθηκα την θειά μου την Δήμητρα που μας φοβεριζε μικρά λέγοντας μας, φάτε το φαγητό σας διαφορετικά , θα σας πάρει ο αντάρτης ο Γιωργακας . Μετά αυτός ο αντάρτης ο Γιώργακας θα μας έπαιρνε και αν δεν μπαίναμε στην Νομική αλλα και αν καπνιζαμε. Καμιά φορα ο Γιώργακας έπαιρνε και χωράφια, έπαιρνε και αυτοκίνητα. Τελικά, με τις πολλές φορές ρώτησα την θείά μου, να μου πει , ποιός είναι ο Γιώργακας, μου είπε ότι δεν είναι ένας κομμουνιστής, ανθρωπος κακός και να τον προσέχω όπως και όλους τους κομμουνιστές. Γιατι βρε θεία την ρώτησα. Δεν ξέρω μου είπε η θειά μου η Δήμητρα , έτσι. Τελικά εγω έγινα κομμουνιστής, για κακός δεν ξέρω , οι άλλοι θα μου πουν. Μα ποτε δεν κατάλαβα η θειά μου ι φοβόταν. Ο φόβος που μας κατοικία, ο φόβος που όταν δεν τον νιώθουμε αποπροσνατολιζομαστε και θελουμε να τον ξανασυναντησουμε σαν φίλο παλιό και για αυτό αξέχαστο. Τελικά όταν νικήσει ο ανθρωπος τον φόβο του είναι λεφτερος. Θα μου πεις νικιεται ο φόβος.; Μας λένε θα πτωχευσετε αν δεν δεχθείτε την ανακατανομή του πλούτου και εννοούν σκύψει το κεφάλι σιωπηλά...ο Γιωργακας ο αντάρτης , ο θεριό. Και γω να φοβάμαι τόσα και να ντρέπομαι να το παραδεχθώ. Μέσα σ´αυτα μην σταματήσεις να γράφεις στον ιστότοπο. Φόβος κι αυτός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΜ
Το κέντρο λέει του φόβου στον άνθρωπο είναι η αμυγδαλή . Η κόρη μου μου είπε πως στο σχολειό κυκλοφορεί μεγάλη επιδημία αμυγδαλίτιδας. Και τώρα το παρατηρώ πως όποιον γνωρίζω έχει πονόλαιμο και υποφέρει...μεγάλη επιδημία έπεσε και φούντωσε ο πυρετός. Περαστικά μας και γρήγορα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΞένια
Μαμάς μαθαίνεις να πιστεύουμε στα όνειρα μας. Η γραφή σου μαγική . Οι λέξεις σου διαμάντια. Να σε χαιρόμαστε καλη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΜανος
Τι να πω; Να μείνω μονάχα στη γραφή , είναι μια μαγεία. Είσαι τόσο διαφορετική , μας ταξιδευεις, σε μοναδικές χώρες γνώσης και συναισθημάτων..σε θαυμάζω. Και είμαι πολυ χαρούμενος που βρήκα μια επιτέλους διαφορετική ματιά για όλα που μας συμβαίνουν και τώρα και πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήφωτης
Μαγικό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλο ένα απίστευτο κείμενο γεμάτο αλήθεια και γνώση. Σημείο εκκίνησης , σημείο αναφοράς, ιδιο με εσένα. Σε ευχαριστούμε Άννα μου
Άρης Δ