Δεν μπόρεσα να βρω τίποτα που να εκφράζει τα συναισθήματα μου καλύτερα σήμερα.
Η σήμερον ως χθες με μικρή ελπίδα να είναι διαφορετική ως αύριον, τουλάχιστον επι του παρόντος. Βλέπεις φαίνεται να επικρατεί για την ώρα το ψυχοντουλαπάκι εκείνο που δεν έχει ψύχα ψωμί.
Η εσωτερική απορία. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιοι. Αυτοί που δεν έχουν ούτε κρυφτεί , ούτε έχουν επωμιστεί μια υπεροπτική θέση βολεμένης ανωτερότητα. Είναι αυτοί που έχουν επωμιστεί τα καθημερινά και τα ανθρώπινα. Θέλει τέχνη αυτό, αν δεν το ξέρουμε καλά καλά, αρχίζουμε να το μαθαίνουμε τώρα. Εγώ εκεί βλέπω την ελπίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου