Κυριακή 9 Σεπτεμβρίου 2012

Κυριακάτικο



Είχε την ηρεμία της ήρεμης δύναμης. Κάποια στιγμή στο παρελθόν πρέπει να την είχε κερδίσει, γιατί την φορούσε καλά καλά. Ίσως να ήταν τότε που γλύστρισε έξω από την γαμημένη μπουρζουαζία. Τότε που κατάλαβε πως είναι μια απλή κεραμιδόγατα, 
και σώθηκε από την ελίτ. Ξάπλωσε τότε την γατίσια κοιλιά της πάνω σε ένα τσουβάλι ζεστά ξερά κρεμμύδια και άρχισε να γουργουρίζει ευχαριστημένη. Γύρω της πέφτανε σοβάδες από την καταδάφιση και αυτή λαγοκοιμότανε του καλού καιρού. Εκεί την βρήκα και την φωτογράφισα. Πάνω στα κρεμμύδια, την αποθανάτησα, μπας και μου μαθει και μενα κάτι.

2 σχόλια:

  1. :) Καλησπέρα, Ανν Λου και καλό Φθινόπωρο. Με τα κρεμμύδια έκανα κάτι σεινυρμούς, με ανθρώπους που δεν μας συμπαθούν, αλλά δεν τους δίνουμε σημασία και συνεχίζουμε στο μονοπάτι της ζωής. Τρομερή δύναμη έχει μια γάτα: ανεξάρτητη, τρυφερή, ναζιάρα, λιγουλάκι εγωίστρια αφού δεν τρώει πάντα ότι της δίνουμε :) Γλυκιά ύπαρξη η γάτα. Ο σκύλος θα μας σώσει τη ζωή, αλλά μια γάτα, πάντα συγχωρεί, είναι πιο ελαφριά: σα τη χαρά της ζωής μέσα στη ταπεινότητα --Καλή συνέχεια. Να είσαι καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το προνόμιο της παρατήρησης. Ετσι εξελιχθήκαμε, γιατί κάποιοι ''περίεργοι'' είχαν την συνηθεια να παρατηρουν, να παρατηρουν τον ουρανό και πολύ περισσότερο τα ζώα. Ειστε σε καλό δρόμο αγαπητή μου
    σπυρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή