Φτάσε όπου δεν μπορείς

- Παππού αγαπημένε , είπα , δώσ' μου μιαν προσταγή.
Χαμογέλασε , απίθωσε το χέρι απάνω στο κεφάλι μου . Δεν ήταν χέρι , πολύχρωμη φωτιά. Ως τις ρίζες του μυαλού μου περιχύθηκε η φλόγα.
- Φτάσε όπου μπορείς παιδί μου.
Η φωνή του βαθειά σκοτεινή μ σα ναβγαινε από το βαθύ λαρύγγι της γης.
Έφτασε ως τις ρίζες του μυαλού μου η φωνή του, μα η καρδιά μου δεν τινάχτηκε .
- Παππού , φώναξα τώρα πιο δυνατά , δως μου μιαν πιο δύσκολη , πιο κρητικιά προσταγή.
Κι ολομεμιάς , ως να τα πω , μια φλόγα σούριξε ξεσκίζοντας τον αέρα , αφανίστηκε από τα μάτια μου ο αδάμαστος πρόγονος με τις περιπλεγμένες θυμαρόριζες στα μαιλλιά κι απόμεινε στην κορφή του Σινά μια φωνή όρθια , γεμάτη προσταγή, κι ο αέρας έτρεμε.
- Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Πετάχτηκα τρομαγμένος από τον ύπνο. Είχε πια ξημερώσει. Σηκώθηκα , ζύγωσα στο παράθυρο , βγήκα στο μπαλκόνι με την κορπισμένη κληματαριά. Η βροχή είχε τώρα κοπάσει , έλαμπαν οι πέτρες, γελούσαν . Τα φύλλα των δέντρων ήταν φορτωμένα δάκρυα.
-Φτάσε όπου δεν μπορείς

Νίκος Καζαντζάκης απόσπασμα από το ''Αναφορά στον Γκρέκο''

Γλυπτική Isaac Cordal
http://isaac.alg-a.org/Updates