Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2012

Το τοιχάκι



     Λίγο  πριν το φωτογραφίσω,  καθότανε χάμω στο πεζοδρόμιο και ένα σωρό μαστορικά τριγύρω του, και ανάμεσα στα πόδια του ριγμένη μια καρέκλα. Ήσυχος, ήσυχος μ΄ένα τσιγάρο στο στόμα, την επιδιόρθωνε , της έπλεκε την ψάθα. Με ωραίες κινήσεις , σαν να της  χάιδευε τα μαλλιά. Λίγο πιο κει , εκείνη.
Τον κοίταζε καλά καλά , στην δουλειά του συγκεντρωμένος όπως ήταν. Ναι , σκέφτηκε. Αν είχα γκρεμίσει τότε επιτόπου εκείνο το τοιχάκι που ύψωνε και που για να το χτίσει  καταπατούσε , έτρωγε χώρο από τον χώρο μου να τον γνωρίσω, θα μετέφραζα εύκολα όλα αυτά τα σινιάλια και τα κελαηδίσματα που μου στέλνει  τώρα , σαν να είμαι άγνωστη,  λαθραία μεταφράστρια.
     Στέκει ώρα τώρα και τον κοιτάζει. Εξετάζει, την μόνη ,  ξεκάθαρη λέξη που της αφήνει για να τον πλησιάσει : ''σιγανά''. Και με αυτή να ανακαλύψει τα θορυβώδη ατοπήματα ,να κατευνάσει τις υπερβολές και τις υπερφύαλες εξισώσεις. Και ας μην καταλαβαίνει. Και ας συλλέγει τα ακατανόητα. Με προσοχή , παρακαλώντας αυτό το σιγανά να μην είναι τόσο βιαστικό και παταγώδες, για να της αφήσει την χαρά της δίγλωσσης έκδοσης.








3 σχόλια:

  1. Δίγλωση έκδοση. Δύο γλώσσες , μπορεί και δυό μεταφράσεις, πολλά λεξικά, πολλοί αναγραμματισμοί και μετέπειτα διορθώσεις , ίσως και πολλά τέλη ακόμα και διαφορετικές αρχές. Ποσό δύσκολο. Σιγανά ο τρόπος , αγάπη ο δρόμος?
    Λυρικά βήματα που αφήνουν τα ίχνη τους , στην γύρω μας άμμο , και ας είναι και κινούμενη αυτή.
    Τι όμορφο για καλημέρα!
    ΝΜ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Θορυβώδη ατοπήματα, υπερβολές, υπερφύαλες εξισώσεις... σε πολλές γλώσσες. Δεκαεπτά θαρρώ; Και εικοσι επτά και εκατόν επτά το ίδιο κάνει. Βαβέλ! Η μετάφραση φωνάζει πως είναι λαθραία, σε όλες τις εκδόσεις. Δεν την ακούμε, γιατί φωνάζουμε και εμείς, πιο δυνατά. Ας σωπάσουμε λίγο, για να ακούσουμε, να κατανοήσουμε, να συνεννοηθούμε.

    Πολύ με συγκίνησες. Ένας κώδικας, δίγλωσση έκδοση - διττή/πολλαπλή ερμηνεία. Ταξίδι, Σκέψεις, Εικόνες, Μαγεία!!!
    Φιλιά,
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Για τους τυφλούς? για τους φοβικούς? για τους κουρασμένους? για αυτούς τι να πούμε, που να στραφούμε? πως να βοηθηθούμε την δίγλωσση έκδοση να διαβάσουμε, τα μάτια μας δεν είναι εξασκημένα και δεν θα τα καταφέρουμε. Μα παλεύουμε, το παλεύουμε και δεν βγαίνει . Πάλυ κύκλους γύρω από τον ευατό μας κάνουμε, πάλυ στα ίδια φθανουμε. Αναλφάνητοι των αισθήσεων μας καταντήσαμε. Τι βάδισμα Αννίτα μου αγέρωχο!
    Χρήστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή