Γενέθλια

Έχει γενέλια αυτή την βδομάδα το καραβάκι. Έξι μήνες ζωής κλείνει αυτή η σελίδα.
Σε πολλά πελάγη ανοίχτηκε αυτούς τους μήνες και πολλά λιμάνια έπιασε. Έμοιαζε  με  παράθυρο κάποιες στιγμές. Ένα παράθυρο στο τίποτα και ίσως και στα πάντα.
Όλοι εμείς που ταξιδέψαμε  μαζί του και στριφογυρίσαμε  το πόμολο του παραθύρου, ένιωσα να το αγαπάμε  και να το σεβόμαστε , να το κρατάμε  στα χέρια μας σαν ένα μαγικό αντικείμενο που έχει την ιδιότητα να αγκαλιάζει του καθένα την διαφορετική , δική του πραγματικότητα.
Κάθε φορά , σε κάθε νέο ταξίδι του , έβλεπα και κάτι διαφορετικό . Η σύνθεση των χρωμάτων, τα σχέδια , οι σκέψεις , ποτέ τίποτα δεν ήταν ίδιο με την προηγούμενη φορά.  Αρκούσε το παραρμικρό ταρακούνημα και το ταξίδι άρχιζε ξανά από την αρχή.
Στην εποχή της μεγάλης ξηρασίας , το καραβάκι προχώρησε, άντεξε, μάζεψε και παρατήρησε μαζεύοντας. Στα πανιά του όλες οι μοναχικές , ιδιωτικές εκφράσεις μας , έδειξαν σαν περισκόπιο το τέλος μιας εποχής και την αδημονία.
Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να ξεφύγω από τον κοινότυπο κόσμο και να βυθιστώ σ΄ένα κόσμο με χρώματα και διαφορετικές  διαστάσεις καμιά φορά παράλογης λογικής έκλεινα τα μάτια και ονειρευόμουν ένα καραβάκι να με ταξιδεύει , σε μακρινές και ατελείωτες θάλασσες. Τελικά λίγα πράγματα έχουν αλλάξει από τότε , το καραβάκι στάθηκε πάντα μέσα μου, και σε αμέτρητα ταξίδια με ταξίδεψε , μεταλλάσσοντας σε δροσερό αεράκι με άλλο σχήμα και χρώμα ,ό,τι ήταν για να αλλάξει. Σαν καλειδοσκόπιο.
Κομμάτια στους αρμούς του , οι αναπνοές σας. Αυτές τις αναπνοές που τις νιώθω με το πρώτο φύσημα του κάθε κλικ, να ζεσταίνουν τα μάγουλα μου και να γίνονται κομμάτι της δικής μου αναπνοής.
Το καραβάκι μας θα συνεχίσει. Σε πείσμα των καιρών. Θα βελτιώνεται και θα κροσσάρει σε δύσκολα περάσματα.
Χρόνια μας πολλά συνταξιδιώτες . Τα καλύτερα έρχονται.

Ζωγαρφική Ανδρέας Ζυμβραγός