Κατάντησαν μεσίτες. Με άλλο τρόπο δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την ύπαρξη τους. Σαν μεσίτες , ψάξανε και βρήκανε πελάτες της διαφθοράς και έτσι επιβίωσαν. Εξουδετέρωσαν ,διέστρεψαν,πούλησαν, εισπράξανε , μοιράσανε πάντα σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους.
Κάποιοι από μας ανακουφίστηκαν. Τίποτα πιο ανακουφιστικό από την μετριότητα των ίδιων των μεσολαβητών. Καθησυχάζεται και ευλογείται η δική μας μετριότητα με τον πιο επαρκή τρόπο. Ανακούφιση και μια πιθανότητα προσωπικής εύνοιας, αυτά τα δυό ανταλάσσανε οι μεσίτες. Σαν μια άκοπη υπόσχεση δικαιώματος στη ζωή αλλά χωρίς ταυτόχρονη αναγνώριση ευθύνης. Βάλσαμο και προσδοκία . Οι μεσίτες μέσα μας και πάνω μας , μας υπαγόρευαν τι και πως να κάνουμε. Μείναμε παιδιά, συμβιβασμένα με την παιδικότητα μας . Τρέχαμε κλαμμένα πίσω από την μάννα μας και της τραβούσαμε την ποδιά για να μας προσέξει. Κάναμε φασαρία χωρίς ουσία. Γιατί όταν σου ζητάει κάποιος την μικρότερη δυνατή προσπάθεια , είναι σαν να σου λέει ότι αξίζεις ανεξάρτητα από αυτό που παλεύεις να κάνεις.
Μέσα σε ένα κολλημένο χρόνο φωτογραφικό, περπατήσαμε τα βήματα μας.Μεγάλες και κραταίες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας σε ένα αντίστοιχο φωτογραφικό χρόνο μεταβλήθηκαν σε ερήμους γιατί δεν είχαν τα εργαλεία της προσαρμογής.
Στην δικία μας την έρημο στάλα νερού δεν έπεσε . Οι μεγάλοι ''πνευματικοί θεσμοί'' με ελάχιστες μεμονωμένες εξαιρέσεις, παρηκμασμένοι μέχρι μυελού οστών , δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα, έτσι για την διαφορά βρε αδερφέ, όπως λέει και ένας φίλος μου. Ζήσαμε μια αναπαραγωγή κατεστημένων αστικών συστημάτων και ιδεών ,άκρως οικογενειοκρατούμενων.
Οι μεσολαβητές αποκαλύφθηκαν. Μας ζητούν να τους εμπιστευθούμε, ξανά. Οι συζητήσεις που γίνονται εξακολουθούν να έχουν οικονομοτεχνικό χαραχτήρα. Σχεδόν κανείς δεν βάζει μια πνευματική διάσταση για να φωτιστούν τα βήματα τα οποία θα βοηθούσαν προς δομικές , σοβαρές μεταλλάξεις και αλλαγές . Οι μεσίτες μεσολαβούν, χωρίς να ξέρουν ούτε να οργανώσουν, ούτε να φέρουν εις πέρας. Οι διαιτητές μετρούν την παράταση. Στην προσφιλή μας Γαλλία , η άνοδος της ακροδεξιάς ήταν συντριπτική και εμάς μας τρώει το σαράκι.
Στο μυθικό παρόν μας. Με τα αντανακλαστικά μας σε ημιανάπαυση. Μυρίζει ατέλειωτη κλεισούρα. Τελικά θα πρέπει να είμαστε βαθειά συντηρητικοί , αν με όλα αυτά που τώρα πια γνωρίζουμε , επιτρέψουμε στους μεσολαβητές να ξανακάνουν αμέρημνα την δουλειά τους. Σαν η ελληνική σκέψη να βρέθηκε στα χέρια του Γερμανού και του Γάλλου , μαζί με το βιβλίο του Πλάτωνα , που αράχνιασε στην βιβλιοθήκη.
Ήταν πολλές οι φορές που με το σαράκι και την κοντή μας μνήμη, επιλέξαμε να ζήσουμε παραμύθια. Βλέπεις η κοντή μνήμη, προσαρμόζει τις αναμνήσεις σε ό,τι μας πάει περισσότερο. Άλλωτε πάλυ επιλέξαμε να ακρωτηριαστούμε και πάλυ ξεχνώντας , αυτό που μόλις χθες μας δώθηκε . Και στα παραμύθια και στους ακρωτηριασμούς δώσαμε πολλές εξηγήσεις και δικαιολογίες , γιατί είμαστε και έξυπνοι και εξαιρετικά συμπαθείς. Η εξήγηση όμως δεν είχε μέσα της ειλικρινή αναγνώριση της θέσης μας, του στόχου μας, της επιλογής μας. Την αναγνώριση, την αποφεύγαμε. Βλέπεις η αναγνώριση είναι δέσμευση.
Οι μεσίτες ξέρουν πολύ καλά την δουλειά τους εδώ και πάνω από τριάντα χρόνια. Αν πιστέψουμε πως δεν έχουμε ανάγκη ούτε το βάλσαμο , ούτε την ψεύτικη προσδοκία που μας μοίραζαν , τότε είναι η στιγμή να κάνουμε μια μεγάλη αναπλαστική κίνηση . Δεν μπορούμε να εμπιστευθούμε τους υπόλογους. Κρατώνατς μια μνήμη δημιουργική που φτιάχνει διάρκειες, με αντανακλαστικά αναγέννησης, να αντισταθούμε , απαιτώντας αλλαγές , μεταλλάξεις , διεργασίες.Επιλέγοντας καθαρές ανθρώπινες φωνές . Που θα απαιτήσουν δίκαιες ανακατανομές και ευκαιρείες. Για μια ανάσταση αληθινή και όχι την '' εις Άδου κάθοδον '' που μέχρι τώρα γνωρίσαμε. Και οι καινούργιοι στόχοι , φέρνουν και τα νέα υλικά.
Φωτογραφία-video Phoebe Rudomino
http://phoeberudomino.com/home.html
Πρέπει να μάθουμε να κρατάμε την νίκη , δεν φθάνει μονάχα να κερδηθεί μια μ´αχη, πρέπει και διατηρήσουμε τα εδάφη που κερδίσαμε...να συνεννοηθούν με δηλαδή. Οι εκλογές είναι ένα κομμάτι σε ένα παγκόσμιο πόλεμο , που έχει αρχίσει προπολλού. Την καλημέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήστος Ράπτης
Ζήσαμε σε μία κοινωνία "αντιδάνειο", με τη γλωσσολογική έννοια του όρου. Δανείσαμε στον κόσμο, έννοιες και αξίες πολιτισμικές, φιλοσοφικές, κοινωνιολογικές και πολιτικές και τις "αντιδανειστήκαμε" , επεξεργασμένες, σε λάθος χρόνο, όταν τα προσόντα μας να ελέγξουμε την "ποιότητα της επεξεργασίας" ήσαν από ελλιπή έως ανύπαρκτα. Με βιάση έδρασαν οι "έξωθεν δανειστές-αντιδανειστές" με βιάση και οι εγχώριοι "μεσίτες-μεταπράττες", εκμεταλλευόμενοι αμφότεροι το θυμικό του αμόρφωτου και εξαθλιωμένου ραγιά. Με βιάση και τούτον τον καιρό να πάρουνε και να δώσουνε. Κι εμείς, σαν να μην διαβάσαμε ποτέ μας, ούτε σταγόνα ιστορίας, έτοιμοι είμαστε πάλι, ανώριμοι, απαίδευτοι και με το θυμικό μας να δώσουμε. Γιατί τώρα μόνο θα δώσουμε. Θα δώσουμε και την τελευταία μας ελπίδα. Σε ποιον; Σε όποιον εγγυάται τα πάντα. Αμ σαμπουάν αμ κοντίσιονερ, γιατί τα κεφάλια μας είναι μαλλιά-κουβάρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιούλη
ΥΓ : Στο σαλονάκι του καραβιού σου είχα γράψει, παλαιότερα, ότι ήταν λάθος επιλογή και οι εκλογές και ο χρόνος διεξαγωγής τους. Πληρώνουμε 300, για να συμμετέχουν στη διακυβέρνηση του τόπου και οι 300 και όχι για περνούν τις ώρες τους στο πολιτικό καφενείο "Το Κοινοβούλιο", μέχρι την επόμενη δημοσκόπηση. Στην κυβέρνηση συνεργασίας έπρεπε να συμμετάσχουν όλοι. Στη διαπραγμάτευση με την τρόικα έπρεπε να συμμετάσχουν όλοι. Στη διεθνή πολιτική σκηνή των μηνών που προηγήθηκαν έπρεπε να έχουν μπει όλοι. Στη διαμόρφωση του σκηνικού έπρεπε να έχουν συμμετάσχει όλοι. Είχαν και τη νομιμοποίηση και, πολλώ μάλλον, την εντολή μας να το κάνουν. Να παλέψουν εκ των έσω. Είχαν ηθική και πολιτική υποχρέωση να το κάνουν. Όλοι. Τα ευφυολογήματα του τύπου "δεν συνδιαλεγόμαστε με τον τάδε ή με τον δείνα " βαρύγδουπα συνώνυμα του "δε σ΄έχω φίλο και δε σε παίζω" δεν αρμόζουν σε βουλευτή και δη έμμισθο. Η αλήθεια είναι ότι στους όποιους αγώνες προηγήθηκαν των εκλογών κάποιοι προτίμησαν να κρατηθούν απ' έξω, διεκδικώντας ποσοστά στις επόμενες εκλογές και μισθούς στην επόμενη βουλή. Τώρα που πολλοί αισθανόμαστε προδομένοι και θέλουμε να τους πετάξουμε έξω, κοίτα ποιοι ετοιμάζονται να μπουν μέσα!! Με τις υγείες μας!
Για να πω την μαύρη μου αλήθεια , εγω δεν στάθηκαν ποτέ μου αναποφάσιστος. Ήξερα πάντα τι να ψηφίσω, έστω και αν αυτό ήταν κάποια φορά η αποχή. Σαν πολιτική στάση, που την σέβομαι . ´ομως τωρα δεν υπάρχει μέσα μου η παραμικρή σκέψη για την οποιαδήποτε καθυστέρηση. Δεν αφήνω να με φάει το σαράκι, γιατί αν το αφήσω, ξέρω πως αφήνω την πόρτα ανοιχτή μεθαύριο να με φάει το μαύρο φίδι. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αναποφασιστηκοτητας. Το πολιτικό σκηνικό που μας έφθασε εώς εδώ, πρέπει να ξεπατωθεί εντελώς. Να το γκρεμίσουμε, και να ξανά χτίσουμε. Όσοι ήταν ολόγυρα , είδαν, άκουσαν και σιωπής αν είναι συμμετέχοντες και είναι γνωστοί. Να τους στείλουμε σπίτια τους. Δεν υπάρχει δίλλημα. Υπάρχει μονόδρομος . Η ζωή μας, η δουλειά,μας, ο άνεργος μας και απέναντι αυτοί και η ξεφτίλα τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή μας μέρα παλλικαρού
Μιχαλης
Η αναφορά σου στην μεσιτεία της Ελληνικής σκέψης από τους Γερμανούς και τους Γάλλους με παρακίνησε να θυμηθώ κάτι τόσο πιό παληό και καθοριστικό. Την κορυφαία- στην καταστροφική της προσφορά- επέλαση της ανατολίτικης Ιουδαιοχριστιανικής σκέψης στον ιερό χώρο του Ελληνικού διαλόγου και της εμπιστοσύνης στον Ανθρωπο.Από τότε, 15 αιώνες μετά, η γωνιά αυτή της γης σέρνει τα βήματά της με βαρειές αλυσίδες, σ'ένα ανθρώπινο κοπάδι πρόβατα που γογγύζει πίσω από τους αντιπρόσωπους του άθλιου Θεού του Παραδείσου. Η Εκκλησία του Δήμου έδωσε το τιμημένο της όνομα στην πιό διεφθαρμένη κρατική δομή, την Εκκλησία των παπάδων.Κι από κοντά σφιχταγκαλιασμένοι όλοι οι μεταπράτες των ξένων συμφερόντων, οι λήσταρχοι της αξιοσύνης του τόπου,γυρνούν κάθε τόσο το κεφάλι προς τα πίσω να σαλαγίσουν με τα εικονίσματα του Θεού τους ή και με τα ξερονήσια την ανθρώπινη μάζα, να κόψουν με το δρεπάνι κάθε λαιμό που εξέχει. Ο δρόμος αυτός δεν έχει τέλος γι'αυτούς που σέρνονται και δεν μυρίζουν τους πράσινους αγρούς γύρω τους. Τι να πω και πώς ν'αναστενάξω..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕρέχθειος
Παίρνω φωτιά από το εκπληκτικό ''εις 'Αδου κάθοδον'' που τόσο έξυπνα μας έριξες σήμερα εδώ μπροστά μας και συμπληρώνω στα λόγια του Ερέχθειου που με βρίσκουν σύμφωνο αλλά καισε αυτά της Γιούλης για το αντιδάνειο. Η Ορθοδοξία ταύτησε την Ανάσταση με την εις Άδου κάθοδον και με αυτό πορευθήκαμε όλα μας τα χρόνια. Τι είναι αυτό? Αυτό είναι που μας οδηγεί στο μυθικό παρόν ΄οπως το γράφεις. Μια εξαύλωση του χρόνου. Δεν ενδιαφερθήκαμε για την διαχρονικότητα, γιατί αφορά το μέλλον, αυτό το μέλλον που δεν μας αφορά γιατί ανήκει στην ζωή, ενώ εμείς θα αναστηθούμε και στην Δευτέρα Παρουσία θα ανταμειφθούμε. Αυτά μας στάλλαξαν στο γάλα μας και με αυτά μας στείλανε στην μάχη την προπληρωμένη. Το βιβλίο το αραχνιασμένο του Πλάτωνα να μην ξεχνούμε πως έχει γερμανικό όνομα στην μετάφραση του, γιατί εμας οι μεσολαβητές μας προόριζνα για άλλα καθήκοντα. Αυτά του επαίτη και του απελπισμένου κάκιστου μεγαλοκληρονόμου . Μια θέση που τιμήσαμε στο έπακρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή σου μέρα συναδέρφισα καλή μέρα σε όλους
ΣΛ
οι καινούργιοι στόχοι , φέρνουν και τα νέα υλικά...Ποιός και πως θα μπορούσε σε τούτα τα λόγια να φέρει αντίρρηση?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΜ
Όταν έχουν περάσει αυτές οι εκλογές, ακόμα και με το ξεπάτωμα τους( το οποίο και εύχομαι ολόψυχα) νιώσουμε πως τίποτα δεν αλλάζει που θα στραφούμε? Γιατί δεν θα μπορέσουμε να ξεχρεώσουμε αν τ πράγματα δεν δούμε με άλλα μάτια. Κρατώ μεγάλες επιφυλάξεις για το αν θα ξεπατωθούν οι μεσολαβητές και γιατί ο άρρωστος ακόμα φοβάται και τον βήχα του και γιατί δεν υπάρχει ένας συνασπισμός αριστερών δυνάμεων δυστυχώς . Φοβάμαι μήπως η συρνάμενη παρακμή συνεχιστεί και συνεχιστεί και έτσι έρπωντας φθάσουμε στο τέλος αυτής της τραγικής πορείας που΄διαβαίνουμε χρόνια τώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κοντίσιονερ και σαμπουάν όπως λέέι η Γιούλη, αδυνατώντας να διαλλέξουμε με κορυφωση της αναποφασιστικότητας που διακρίνει όλα τα παιδάκια μικρά και μεγάλα, της ανωριμότητας την αντίφαση
Ξένια
Την στιγμή που σε μια τόσο σημαντική στιγμή για τον τόπο μας, η αριστερά και με αυτό εννοώ φοβάμαι που ξεκινά από τον ΣΥΡΙΖΑ περνά από το ΚΚΕ και καταλήγει στον ΑΝΤΑΡΣΥΑ ( θα έβαζα και τον ΔΗΜΑΡ μέχρι που είδα το ψηφοδέλτιο του)δεν βρίσκει κονό τόπο , τότε ειλικρινά τι περιμένουμε αλήθεια για την επόμενη μέρα? Μια απαξίωση μοιρασμένη σε χίλια κομματάκια? με το πρόσχημα του χιλιοδιασπασμού θα μας σύρουν που μετά. Ας το αποφασίσει πλέον η αριστερά ότο ελεγχεται και αυτή για την μέχει σήμερα απραξία της να ξεπεράσει τους κόμβους της. Ο ένας δεν είμαι αριστερά , είμαι το κομμουνιστικό κόμμα καιό άλλος να μην θέλει να δώσει την πρωτοκαθεδρία στι πρώτο κυρίαρχο αριστερό κόμμα, που πάμε? Ούτε τώρα ρε παιδιά?Αυτό είνι η επανάσταση? Γατί στο δικό μου το μυαλό είναι αυτοκτονικές πράξεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταύρος Χ
Μια άκοπη ζωή είναι μια ζωή ανούσια. Μια ζωή στην οποία η επιλογές δεν έχουν κόστος είναι ια ωή ια να θάσουμε στο τέρμα πιο γρήγορα. Η ουσία της εξέλιξης και της προόδου είναι στήν πάλη και στον αγώνα. Προχθές άκουγα μια εκπομπή πολιτική και σκεφθηκα πως προτιμήσαμε να δώουμε την εξουσία στο λεφτά υπάρχουν όταν ξέραμε πως λεφτά δεν υπήρχαν, γιατι για άλλη μαι φορά θέλαμε να την βγάλουμε στην ζούλα. Δεν αγάπαμε ούτε την ζωή μας, ούτε την ζωή των παιδιών μας αληθινά. Και καθημερινά βομβαρδιζόμαστε από την υποκρισία μας. Το αστικό κράτος ενισχύει τα συμφεροντα του και οι μεταπράτες είναι εκεί για να μεσολαβούν. Η εργατική τάξη όμως είναι αλλού. Αν αυτά τα πράγματα δεν τα διαχωρίσουμε και δεν δώσουμε την αποφασισμένη αχη μας για τα δικά μας δίκια, τότε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔημήτρης Μαργαρίτης
Αγαπητέ Ερέχθειε, συμφωνώ απολύτως μαζί σου για τα δεινά που προκάλεσε στην κοινωνία μας η Ιουδαιοοχριστιανική σκέψη. Όντας μια κουλτούρα πίστεως απαγορεύσαμε στον εαυτό μας την αμφιβολία επί αιώνες . Το ερώτημα γιατί, είναι απαγορευμένο για την εκκλησία μας, διότι αυτό που ενδιαφέρει είναι η αλήθεια του Θεού. Ίσως από αυτό το σημείο να πρέπει να αρχίσει και η εσωτερική μας στροφή και η εσωτερική μας σκέψη. Γιατί μαζί με την εμπιστοσύνη μας στον άνθρωπο απεμπολύσαμε και τον σεβασμό μας στην αξία του και έτσι αποδεχθήκαμε μια παιδεία χειρίστου τύπου . Και η χειρίστου τύπου παιδεία , φέρνει και μια χειρίστης ποιότητας κρατική υπόσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Γιούλη , πολύ καλά θυμάμαι πως είχες εδώ και καιρό γράψει στην σελίδα τούτη, πως δεν είναι κατάλληλος καιρός για εκλογές τώρα. όμως πως θα βρουν οι σημερινοί μεταπράτες τις αρετές που θα θέλαμε να έχουν, για να πράξουν όλα αυτά που περιγράφεςι συνενετικά για το καλό όλων? Πολύ φοβάμαι πως δεν μπορούν ούτε ν αοργανώσουν , ούτε να φέρουν εις πέρας. Από το σχολείο ακόμα μαθαίνουμε να είμαστε παθητκοί. Τα παιδιά μας στο σχολείο λίγο ή πολύ μαθαίνουν να αποστηθίζουν, πως να γίνουμε παραγωγικοί λοιπόν? Αυτά είναι πια παλιά υλικά. άλλο εξαγγέλω και άλλο παράγω , δημιουργώ. όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσουμε τι πέθανε, τόσο πιο γρήγορα θα χτίσουμε . Νομίζω πως μια αναγέννηση μπορεί να ξεκινήσει από ένα θάνατο. Συμμερίζομαι όμως τον φόβο σου. Γιατί η παρακμή όταν λιμνιάσει , φέρνει σάπισμα . Και το σάπισμα είναι αποσύνθεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Δημήτρη , διατηρώ μαι μεγάλη επιφύλαξη για την ποιότητα ολόκληρης αυτής της αριστεράς , όπως την ορίζεις. Ένα που θα μας συμβούλευα όλους είναι να ψηφίσουμε με την λογική μας. όχι με το θυμικό μας. Ίσως έτσι να μπορέσουμε να αποφύγουμε τις τρικλοποδιές που μας βάζει το θυμικό μας και να κάνουμε την προσωπική ανατροπή. Δεν ξέρω αν συμφωνείς , αλλά το θυμικό για μένα είναι αυτός που λέμε προσωπικός σαμποτέρ. Είναι το στοιχείο εκέινο που θα σε τραβήξει να κάνεις όχι αυτό που θέλεις αλλά αυτο΄που έμαθες στην καλύτερη περίπτωση να κάνεις, ή στην χειρότερη, αυτό που σε έμαθαν να κάνεις. Και τις περισσότερες φορές σου τρικλοποδίζει την ευτυχία, σε όποιο επίπεδο και αν την ψάχνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΞένια μου, έτσι γεμάτοι τρύπες όπως είμαστε από τις οποίες και χάνουμε τον εαυτό μας , πως να αυτοπροσδιορισθούμε? Θέλει δουλειά πολλή και ίσως και νεκρούς χιλιάδες ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταλυρο Λ , εσύ δεν έλεγες πως η Ελλάδα κινδυνεύει από τους Έλληνες?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχής έργο να προσπαθήσουμε να σπάσουμε το μοτίβο του θυμηκού μας. Τα γρανάζια της λειτουργίας του να διαλύσουμε, έτσι που για πάντα να βγει απο την τροχιά του. Καλά κάνετε και επιμένετε κυρία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαύλος Τ
Όσοι Έλληνες νιώθουν και πονούν για αυτή την χώρα και δεν θέλουν να την δουν πόρνη της Ευρώπης, όσοι νιώθουν πως τα ψέμματα δεν έχουν ακόμα τελειώσει και έχουν στον νου τους πως αμέσως μετά τις εκλογές θα έρθουν περισσότερα μέτρα, στις 6 Μαίου πρέπει να καταψηφίσουν τα κόμματα του Μνημονίου και να μην δώσουν την ευκαρία στους μνημονιακούς βουλευτές να σώσουν το τομάρι τους. Γιατι το μνημόνιο μονάχα αυτούς βοηθά. Αγαπητή μου Αννίτα, το ξέρεις πως υπάρχει πόνος, ψυχικός και σωματικός δίπλα μας. Τούτος ο πόνος ζητά να βρει την άκρη στο νήμα και να λευτερωθεί.Για αυτό τον πόνο γράφεις τόσους μήνες τώρα. Με μια γραφή που ξύπνησε και τους δικούς μας πόνους και μια τους γλύκαινε και μια τους βάθαινε. Για αυτό τον πόνο τον άστεγο, τον άνεργο, τον διαψευσμένο, τον απογοητευμένο. Και ήρθαν πολλοί να κουρνιάσουν στις αλήθειες σου και περισσότερο άνθρωποι , να συνεχίσουν παρακάτω. Και εγω μέσα σε αυτούς. Αυτός ο απελπισμένος πόνος μας καλεί, όλους να ξεπεράσουμε τον εαυτο μας. Με περισσότερη αλληλοκατανόηση, φροντίδα και ανθρωπιά. Όλα αυτα, δηλαδή που έχουμε στερηθεί και ήρθε η ώρα να τα δώσει ο ένας στον άλλο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκει σε αυτούς τους ανθρώπινους αγώνες σε συναντώ μπροστα μπροστά . Με συγκινείς και αυτό δεν ξεχνιέται.
ΝΜ
θα πρέπει οι μεσίτες να είναι γερά αρπακτικά για να μας μην μπορούν ακόμα και τώρα φρένο να βάλουν. Θα πρέπει να είνα αχόρταγο το παραταισμένο στομάχι τους. Θα πρέπει να έχουνν απολέσει εντελώς την συνείδηση τους , αν ποτέ είχαν . Και θα πρέπει η μεγαλύτερη τιμωρία για αυτούς να είναι η περιφρόνηση μας. Αφού όλα για τα μεγαλεία και τα λεφτά τα έκαναν. Ίσως ακόμα και από την φυλακή αυτή να είναι η μεγαλύτερη τιμωρία , να σβήσουν στην λησμονιά και στην αδιάφορη ματιά μας. Αφού όταν τους πιστέψαμε, μας πρόδοσαν , μας έφτυσαν και μας ποδοπάτησαν. Μπορούμε να τους δείξουμε την περιφρόνηση μας και ας ''χάσκει το δάχτυλο μας από την τρύπια κάλτσα μας'' όπως έγραψες στα τρυπόξυλα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΦτου ξελεφτερία
συμφωνώ με το Σταύρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αριστερά της Ελλάδας χάνει την πλέον ιστορική της στιγμή να κάνει πράξη όλα αυτά που κηρύττει τόσα χρόνια. Με αυτήν την τόσο ανώριμη πολιτική στάση της όχι μόνο αποποιείται οποιασδήποτε εκτίμησης και πολιτικοποίησης αλλά για μένα είναι μια από τους ηθικούς αυτουργούς της ένταξης της Χ.Α στο ελληνικό κοινοβούλιο, και η παγκόσμια ιστορία έχει δείξει πως άπαξ και αυτός ο καρκίνος πατήσει πόδι , δεν θεραπεύετε με τίποτα!
Ποια είναι η επομένη μέρα?
Υπάρχει Ελπίδα? και τη σημαίνει τελικά αυτή Ελπίδα για το καθένα μας ?
Πώς μας εκφράζει εσωτερικά, τον καθένα ξεχωριστά , ΟΧΙ το γιατί το πως φτάσαμε ως εδώ , αλλά η πολιτική στάση μας προς την κοινωνία. Είμαστε ΚΑΙ πολιτικά όντα. Αλλά η πολιτική μας σκέψη έχει και αυτή, το αποτύπωμά της μέσα μας, στη καρδιά μας και στο συναίσθημα, στις ανασφάλειες μας, στις προβολές μας, τις ενοχές μας (!!!) και τους φόβους μας.
σε 10 μέρες αποφασίζουμε. Η απάντηση είναι μέσα μας. Ας προσπαθήσουμε να την ακούσουμε.