Δευτέρα 9 Απριλίου 2018

Tα έτοιμα

     





       Είναι ένας άνθρωπος αρκετά θλιμμένος. Από απόσταση φαίνεται κοινωνικός και φιλικός με όλους. Όμως όταν τον πλησιάσεις και γίνεις φίλος του καταλαβαίνεις πόσο μοναχικός είναι. Έχει φίλους, κάνουν παρέα, κουβεντιάζουν, γελάνε πολύ, θλιμμένοι όλοι και μοναχικοί. Οι θλιμμένοι γελούν και οι μοναχικοί έχουν φίλους. Αυτό είναι πλέον τόσο συχνό που το βρίσκεις αυτονόητο. 
      Ο αρκετά θλιμμένος άνθρωπος ζούσε σ΄ένα δικό του κόσμο που τον ικανοποιούσε κάπως. Νιώθει ασφάλεια μέσα σ΄αυτόν. Δεν του αρέσουν τα έτοιμα. Σαν μαγεμένο το μυαλό του φτερουγίζει. Του αρέσει να διαβάζει, να βλέπει ταινίες, να ακούει μουσικές, να σκέφτεται, να αγαπάει τους ανθρώπους. 
      Δούλευε σ΄ένα μαγαζί με υφάσματα στο τέλος της Ερμού. Στο μαγαζί μπαινόβγαιναν κυρίως γυναίκες μεγαλούτσικες. Αγόραζαν λίγα μέτρα φθηνό ύφασμα για να ράψουν ρούχα ή κουρτίνες ή καλύματα για τον καναπέ. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις διάλεγαν πιο ακριβά υφάσματα για να καλύψουν τις ανάγκες τους για κάποιο γάμο ή βάφτιση ή για καλά τραπεζομάντηλα. Ο αρκετά θλιμμένος άνθρωπος ήξερε τα υφάσματα σαν την παλάμη του. Έδινε χρήσιμες συμβουλές, ποιό ύφασμα είναι ανθεκτικό στο χρόνο, στα πλυσίματα. Ποιό ράβεται εύκολα για κουρτίνες. Ποιό κάνει τέλειο κοστούμι. Εκεί μέσα είχε την δική του υπόσταση και οι πελάτες τον αναζητούσαν. Μια μέρα που έβρεχε πολύ ήρθαν κάτι εργάτες και ανέβασαν έξω από το μαγαζί κάτι σκαλωσιές. Το μαγαζί έγινε ένα με τον επάνω όροφο. ΄Εγινε διώροφο και άρχισε να πουλάει έτοιμα ρούχα.  Περισσότερος κόσμος έμπαινε τώρα. Έμπαινε, έπαιρνε φθηνά έτοιμα ρούχα, άφηνε  τα λίγα του λεφτά και έφευγε. 
      Ο αρκετά θλιμμένος άνθρωπος πίσω από τις τζαμαρίες κρυμμένος πήγαινε να σκάσει ή να ξεράσει.  Δεν έσκασε όμως, γιατί αυτός που ήταν μέσα του έφθανε μέχρι τον στόμα του έτοιμος να ξεράσει και γλυστρούσε πάλι μέσα στην κοιλιά του. 
    Και τότε έπεσε μαύρο. Όχι στη τηλεόραση, έτσι κι αλλιώς την άνοιγε πολύ σπάνια.  Την κράταγε μέσα στο σπίτι εθιμικά ας πούμε. Άλλωστε η τηλεόρση πρόβαλλε όλο αυτό που δεν τον αφορούσε. Το μαύρο το έριξαν παντού, σε όλες τις άλλες οθόνες, σε όλες τις άλλες πλευρές και γωνιές. Σε κάθε μικρό κομμάτι της δικής του αισθητικής. Το μαύρο έπεσε με τέτοιο τρόπο που απέδειξε πως δεν ζούσε σε Δημοκρατία, και αυτό ήταν ένα μεγάλο σοκ για τον αρκετά θλιμμένο άνθρωπο που με όλα αυτά που είχε διαβάσει, δει, σκεφθεί, ακούσει, δεν μπορεί παρά να ήθελε Δημοκρατία.
     Εξακολουθεί να είναι ένας άνθρωπος αρκετά θλιμμένος. Τώρα είναι επιτέλους θυμωμένος. Κυκλοφορεί κάθε μέρα δίπλα μου, δίπλα σου. Αλλά αν αυτός ο άνθρωπος απογοητευθεί δεν θα έχουμε καμιά ελπίδα.

     

3 σχόλια:

  1. Εμφανίστηκαν χελιδόνια, μου είπαν. Κάπως έτσι μαλακώνουν ο θυμός και η θλίψη. Καθήμενοι σ' ένα παγκάκι και παρατηρώντας τα.
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πιάνω τον εαυτό μου πότε πότε
    να αναστενάζει,
    βαθιά
    με αναφιλητό.

    Σα να 'χει μέσα μου σαλέψει
    κάποιο ναυάγιο.
    Χρ. Λάσκαρης

    Υγ. Με την ελπίδα ότι είσαι πολύ καλά!
    Γιούλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπορεί να είναι έτοιμα, μπορεί να είναι παλιά ή καινούρια, μα όλοι χρειαζόμαστε κάποια μυστικά. Εφόσον δεν μας σκοτώνουν, μας κρατάνε ζωντανούς και ζεστούς. Ίσως κι αυτά ακόμη-ακόμη να εμπεριέχουν λάθος πληροφορίες στην κατασκευασμένη συνείδηση μας, ποιος ξέρει; Έτσι κι αλλιώς δυσκολευόμαστε να χρεώσουμε απουσίες στους εαυτούς μας, είναι το τελευταίο οχυρό του εγώ μας. Παραμένουμε στα έτοιμα λοιπόν, σε ασφαλή λειτουργία το πληκτρολόγιο και το μυαλό μας. Στενάχωρη η απομάκρυνση ανθρώπων, όντως. Και τι κάνουμε γι αυτό;
    Κυριακή με ήλιο είναι, λέμε και παραμένουμε πιστοί στην ελπίδα μιας καλύτερης εβδομάδας!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή