Όταν κάποιος τολμά να μην πάρει τον εαυτό του πολύ σοβαρά. Να μην κάνει αστεία αλλά να είναι αστείος, να κοροιδεύει τους σοβαροφανείς, να μην είναι απελπισμένος, να αντέχει να αμφισβητήσει ακόμα και την ίδια την πραγματικότητα αφού μπορεί να μεταμφιεστεί σε κάποιον άλλον διαφορετικό από τον ίδιο του τον εαυτό, ενώ όλοι γύρω του είναι σπουδαιοφανείς και αγέλαστοι, τότε αυτός ο άνθρωπος είναι ένας Τόνι Έρντμαν. Είναι άραγε ένας κλόουν;
Ίσως. Είναι ένας μεγάλος κλόουν. Απ΄αυτούς που δεν διστάζουν να τσαλακώσουν τον εαυτό τους και να γίνουν καραγκιόζηδες, όχι από μοναξιά αλλά γιατί είναι μεγάλα παιδιά που παίζοντας ζουν.
Την ειδα και εγω!Απλα αληθινη..τιποτα αλλο!Και ενα απο τα πολλα συναισθηματα που κρατησα ειναι αυτο .. "δεν εκανε αστεια, ηταν αστειος". Περιτριγυριζομαστε απο ανθρωπους και ειμαστε και εμεις οι ιδιοι πολλες φορες μεσα σε αυτους.. που κανουν πολλα αστεια αλλα ειναι "εφετζηδες".Καλυπτουν δικα τους κενα και συναισθηματικες αναγκες.Αυτη ηταν η μεγαλη διαφορα αυτου του ανθρωπου...Μεσα απο την αστεια πλευρα του ηθελα να καλυψει τα θλιβερα κενα του παιδιου του...Καθε βλεμμα του το προδιδε αυτο και ηταν τοσο ομορφα ανιδιοτελες ολο αυτο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝατ :)