Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014

Αναρωτιέμαι



 
 Αναρωτιέμαι τι νίωθεις.
Αναρωτιέμαι τι σκέφτεσαι.
Αναρωτιέμαι που είσαι .
 Αναρωτιέμαι με τι γεμίζεις.
Αναρωτιέμαι με τι αδειάζεις.
Αναρωτιέμαι με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορείς να πεις την ίδια λέξη.
Αναρωτιέμαι με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορείς ν΄ακούσεις την ίδια λέξη. Αναρωτιέμαι από ποια γωνία με κοιτάς.
      Αναρωτιέμαι  πόσες οπτικές υπάρχουν για την ίδια σταγόνα. Σταγόνα, λέξη , πράξη, συναίσθημα, οξεία, γωνία, τελεία. Αναρωτιέμαι τι σημαίνει αυτό για σένα. Αυτό η δουλειά, η πορεία , η διαδρομή, το βαρίδι, η θηλιά, η βιτρίνα σου.Αναρωτιέμαι πόσα σ΄εμποδίζουν , πόσο μοιάζουμε, πόσο διαφέρουμε. Ποσες οσμές έχει η μοναξιά. Αναρωτιέμαι τι εκπροσωπεί για σένα η επιλογή σου. Η επιλογή σου, η θέση, η στάση, η άποψη σου. 
    Αναρωτιέμαι σε ποιους δρόμους περπατάς, που χάνεσαι, που βρίσκεσα ξανά. Αναρωτιέμαι ποια να είναι η πιο κρυφή  πληγή που σου τρώει τα σωθικά. Αναρωτιέμαι πως τα φέρνεις βόλτα, όταν  έρχεται καπάκι η ζωή. Αναρωτιέμαι ποια είναι η φυλακή σου, ποιο το υλικό. Υλικό, σχήμα, πλαίσιο, θεσμός, ταυτότητα, στίγμα, κλουβί, τσιμέντο , σύμβολο αιώνιο. Αναρωτιέμαι αν κολλάνε τα υλικά μας και πόση είναι η απόσταση ανάμεσα μας. Χιλιάδες χιλιόμετρα, εκατό , πενήντα, τριάντα , πέντε μέτρα, δύο , μηδέν. Αναρωτιέμαι αν θα συναντηθούμε. Αναρωτιέμαι ποιος σ΄ελευθερώνει , ποιος σου δίνει χάρη , ποιος σου ανοίγει το κλουβί. Κι αν αυτός υπάρχει ή είναι γέννημα του πυρετού σου.
     Αναρωτιέμαι εδώ μπροστά σου. Πλησιάζω να ακούσεις πιο καλά τα ερωτηματικά. Και αναρωτώμενη ξεκολλώ από τα στενά , αφήνω πίσω μου τα στεγανά. Φαρδαίνω, ψηλώνω , πετιέμαι. Με παρατηρώ. Καίω δίπλα σου τα ξεράδια. Αποκτά το τίποτα βάρος. Τα πόδια μου χαράζουν τα πρώτα βήματα. Δειλά στην αρχή και ευέλικτα, γρήγορα, δυνατά λίγο πιο μετά. Γυμνά, με πέλματα γυμνά. Δεν είναι για σόλες όλοι οι δρόμοι. Τα χείλη ξεκινούν τα κινούνται .  Να γίνουν οι  λέξεις πουλιά, να καταφέρουν να φθάσουν στην ακουστική σου οπή. Να κυνηγήσουν μια θέση στου στήθους σου την ευχή. Αρχίζω να σε χωρώ. Οι ώμοι μου παύουν να είναι κυρτοί. Ευθυτενής με πόδια να ακουμπούν γερά την γη.  Ξεφυτρώνουν  φτερούγιες στα πλατάκια τα παλιά. Σε κοιτώ στα μάτια άφοβα , σταθερά. Γίνεται η κόρη , ψύχα. 
   -Δεν σου είπα ποτέ πως θέλω να σε κερδίσω. Να περνάμε καλά αυτό θέλω.
      Γι΄αυτό θα αγωνιστώ. Τον έμαθα πλεον καλά αυτό τον αγώνα . Αναρωτώμενη συνεχίζω να ψάχνω τον τρόπο. Τον τρόπο, τον λόγο, το σύνολο, το όλο, την ροή, το χρόνο.
     Αναρωτιέμαι . Αναρωτιέσαι ;

Στην Αγγελίνα που μου έμαθε την δύναμη του ρήματος '' αναρωτιέμαι''


Φωτογραφία από την ταινία των αδερφών Coen ΄΄Ιnside Llweyn Davis''

4 σχόλια:

  1. κι εγώ αναρωτιέμαι σε ποιο ακριβώς το σταυροδρόμι πήρα το σωστό μονοπάτι για να μπορώ να προσπαθώ να βλέπω, να μπορώ να διαβάζω και να συγκινούμαι....ευχαριστώ
    nektys

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η ίδια, δεν αναρωτιέμαι πως διασταυρώθηκαν οι δρόμοι μας... απλά απολαμβάνω!
    Ευχαριστώ Άννα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή