Βλέπουν ότι τους βλέπουμε..

Ανν-Λου @ 24 Οκτ 2011 12:51

Zογκλέρ, ταχυδακτυλουργοί , θαυματοποιοί...επαγγέλματα ιδιαίτερα προσφιλή στα μικρά παιδιά. Δυο περιστέρια αποκαλύπτονται απο το καπέλο, χειροκρότημα και ενθουσιασμός, τρια ακόμα μεγαλύτερο χειροκρότημα. Το λυγερό κορίτσι με το καυτό ρουμπινί λαμπυρίζον μαγιό , σώζεται απο τα μαχαίρια που τις ρίχνει ο ζογκλέρ και μας ρίχνει το πιο προκλητικό της χαμόγελο...ακόμα και απο τα μαχαίρια μπορείς να σωθείς αν φοράς αστραφτερό μαγιό...μια μαγική σκέψη και φστ!! έγινε το θαύμα! Και ο μπάρμας απο την Κορώνη και το ρουσφέτι κρατούσαν τις μαχαιριές μακρυά..η ανεργία σταθερή και μειωμένη επι σειρά ετών, το δημόσιο στο υδροκέφαλο κεφάλι του θα απορροφούσε και άλλους...εικονική πραγματικότητα δύναμης και λάμψης, το ρουμπινί μαγιό που δεν σκίζεται ποτέ..Και η κοινωνική πρόοδος και η εξέλιξη και η ευμάρεια...3 περιστέρια απο το καπέλο! Χειροκροτήματα, παραλήρημα του κοινού. Οχι με την τοποθέτηση κοινωνικών στόχων , αυτά είναι ψηλά γραμματάκια και μακροχρόνιες κινήσεις, άσε που κουβαλάνε μαζί τους δυσάρεστο πολιτικό κόστος. Όχι με τέτοιους τρόπους...το άλλο το γρηγορινό , το άρπα κόλλα της αρπαχτής. Τα κονδύλια τα ρίχνουμε εκέι που ξέρουμε με το αζημείωτο της λαμογαίνιας λαγονικής οξυδέρκειας και φστ! Ξανά μαγικό τρικ! 2 περιστέρια και ένα μαντήλι καλαματιανό!
Για μεγαλύτερο ενθουσιασμό περάστε κόσμε! ασώματος η κεφαλή!! Πάρτε κανένα διακοποδανειάκι, γαμοδανειάκι, καταναλωτικό ότι τραβάει η ψυχούλα σας πριν σας την βγάλουμε ...με το αζημείωτο φυσικά...
Οργή, θυμός , αγανάκτηση...κατανοητό . Αλλού στηριχτήκαμε, άλλα μας είπαν, άλλα πιστέψαμε, το χειροκρότημα το δώσαμε, το παραλλήρημα κράτησε...Ξυπνάμε! Και αυτοί τώρα βλέπουν , ότι τους βλέπουμε..στις πραγματικές διαστάσεις και σύντομα και με εντελώς ξεκάθαρους τους ρόλους της δράσης τους..και θυμόνουν και βαράνε και υποκρίνονται ξανά..Οι φουσκωτοί ταχυδαχτυλουργοί του επαρχιώτικου μπουλουκιού . Η Ρόζα η ναζιάρα σε καινούργια θεάματα ...Περάστε κόσμε...
Μη περάσεις κόσμε μου! Η πτώση , η αποκαθήλωση μπορεί να είναι ένας μοναχικός δρόμος, να μην έχει παραλλήρημα και χειροκρότημα , να μην σε περιμένει η Ρόζα με το ρουμπινί μαγιό, μα στο τέλος είσαι πια αλλιώς...και όπως και να σαι δεν θα μετράς μονάχα στο χειροκρότημα. Θα είσαι , θα υπάρχεις, θα αξίζεις τον κόπο...

ann-lou.blogspot.com