tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post7111791507132706878..comments2023-12-18T12:49:14.014+02:00Comments on Ανν Λου: Οι γιαγιάδεςAνν Λουhttp://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comBlogger8125tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-71769767218121882792013-04-15T00:40:05.612+03:002013-04-15T00:40:05.612+03:00Τι μου θύμησες τώρα...την προηγούμενη εβδομάδα άκο...Τι μου θύμησες τώρα...την προηγούμενη εβδομάδα άκουσα στο τηλέφωνο μια τέτοια φωνή... τρεμουλιαστή... λάθος τηλεφώνημα, αποκρίθηκε... ένα κουρασμένο "ναι" πρόλαβα να πω, κρίμα, δεν ήταν το σωστό για τη φωνή στην άκρη του σύρματος!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-31060026625391033372013-04-14T12:08:27.091+03:002013-04-14T12:08:27.091+03:00Νιώθω πολύ όμορφα με όλα τα σχόλια σας! Νιώθω χαρο...Νιώθω πολύ όμορφα με όλα τα σχόλια σας! Νιώθω χαρούμενη γιατί σαν να καταλαβαίνω πως όλοι έχουμε κάτι πολύ όμορφο, τρυφερό και σημαντικό από τις φιγούρες των γιαγιάδων μας και αυτό είναι σημαντκός αναντικατάστος [λούτος που τον κουβαλάμε στα κύτταρα μας. Σαν βραχιλάκι στα χέρια μας αλλά χωρίς κούμπωμα για να βγαίνει. Aνν Λουhttps://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-15031564859992322152013-04-14T10:29:25.106+03:002013-04-14T10:29:25.106+03:00Πρωταγωνίστριες στο έργο της ζωής μας έστω και αν ...Πρωταγωνίστριες στο έργο της ζωής μας έστω και αν μένουν πλέον σε ρόλο βουβό, δήθεν βουβο...γιατί μπορεί η φωνή να εχει χαμηλώσει όχι όμως το βλέμμα! MA.AN.THAhttps://www.blogger.com/profile/04192289831118048760noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-82628818873702888552013-04-11T01:12:53.058+03:002013-04-11T01:12:53.058+03:00Θυμάμαι μία γιαγιά με γκρίζα μάτια που κόβανε με τ...Θυμάμαι μία γιαγιά με γκρίζα μάτια που κόβανε με την επίκριση τους....μία κοτσίδα μέχρι τη μέση που ξέπλεκε κάθε βράδυ και τότε φαίνονταν κάποιες ξασπρισμένες ξανθές τούφες...λατρεύτηκε μέχρι το τέλος από τον παππού, η Ρηνιώ...Αλλά αυτή καθισμένη ήταν πάντα στο θρόνο της, η παλαιποτέ καλλονή....φοβήθηκε να κατέβει, να κάνει μία αγκαλιά, να πει κάτι άλλο εκτός από το τι πρέπει να γίνει...<br />Και μετά θυμάμαι μία γιαγιά, μελαχροινή, ξερακιανή και στραβοπόδα, που μεγάλωσε σαν ψυχοκόρη, που έχασε νωρίς άντρα και τον ένα γιο, αλλά η αγάπη της περίσσευε και την έδινε...Χέρια ροζιασμένα, φωνή τρεμουλιαστή.... γρατζουνούσε την κιθάρα και μου έλεγε ένα ιταλικό τραγούδι χωρίς να ξέρει ιταλικά γρι...Αυτή τη γιαγιά την κουβαλάω μέσα μου, γνήσια μάνα του πατέρα μου και τόσο σε ευχαριστώ που με έκανες να τα βάλω αυτά σε λέξεις...<br />nikotenAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-16035112887096996452013-04-10T17:31:06.115+03:002013-04-10T17:31:06.115+03:00Πήξαμε στα δήθεν και στην βιτρίνα. Πήξαμε στην ανά...Πήξαμε στα δήθεν και στην βιτρίνα. Πήξαμε στην ανάλυση κα στα στατιστικά και αφήσαμε τους ανθρώπους μας, τις σχέσεις μας, την ζωή μας για να την διαμορφώσουν τα ρεύματα. Χαίρομαι πολύ που κάπου υπάρχει ακόμα κατι μέσα μας και μας τραβάει να μιλάμε όλα αυτά τα πιο γνήσια. Είναι πολύ όμορφο το κείμενο σου και πολύ συγκινιτικό. Γεμάτο τρυφερότητα. Ξυπνάει εικόνες και αρώματα.<br />Φενάκη από άρωμαAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-91889547414897085842013-04-09T18:57:50.325+03:002013-04-09T18:57:50.325+03:00Έτσι γιατί έχουμε ξεχάσει πια ότι είμαστε άνθρωποι...Έτσι γιατί έχουμε ξεχάσει πια ότι είμαστε άνθρωποι! Με συγκίνησες. <br />ΜιχάληςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-26691739134557242902013-04-09T10:04:52.652+03:002013-04-09T10:04:52.652+03:00Οι γιαγιάδες, οι μαμάδες του άλλοτε,τα ζωηρά κορίτ...Οι γιαγιάδες, οι μαμάδες του άλλοτε,τα ζωηρά κορίτσια του πάντα. Αλληλουχία στιγμών και οι ρυτίδες στα μάτια τους. Λατρεμένες φιγούρες για τους περισσότερους από εμάς, τους τυχερούς, όπως έχεις πει, παλαιότερα. Πόσο γλυκό να τις σκεφτείς με ένα τόσο τρυφερό κείμενο!<br />Καλή σου ημέρα Αννίτα και όλα τα καλά συντροφιά σου!<br />ΓιούληAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-82419016047855500892013-04-09T08:07:29.336+03:002013-04-09T08:07:29.336+03:00Να ξερες τι μου θλυμισες Αννίτα μου! Πόσο διαφορετ...Να ξερες τι μου θλυμισες Αννίτα μου! Πόσο διαφορετικά έτρεχαν τα μάτια μου να διαβάσουν ένα κείμενο τόσο πολύ τρυφερό που μου έφερε στην μνήμη, την γιαγιάκα μου. Αυτή που με μεγάλωσε και είμαι σήμερα εδώ, τρθγύρω. Πόσο σε απόλαυσα και σήμερα. Το διαφορετική ματιά στην ζωή. Πόσο τυχερή νιώθω να είμαι φίλη σου. <br /><br />Ξένια Anonymousnoreply@blogger.com