tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post663621637335960342..comments2023-12-18T12:49:14.014+02:00Comments on Ανν Λου: Ήρθες στον μπερντέ μου, άπιαστο πουλί !Aνν Λουhttp://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-11469407914615843552012-01-02T17:43:16.931+02:002012-01-02T17:43:16.931+02:00Θαρραλέα Αννίτα μου , βοηθάς να ψηλαφίσουμε τις πτ...Θαρραλέα Αννίτα μου , βοηθάς να ψηλαφίσουμε τις πτυχές που φοβόμαστε...<br />ΝέκτηAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-16333394951237481232011-12-23T19:01:14.544+02:002011-12-23T19:01:14.544+02:00Εγώ ο μικρός που μια ζωή έμαθα να λέω τα λόγια τα ...Εγώ ο μικρός που μια ζωή έμαθα να λέω τα λόγια τα μεγάλα, αυτή τη φορά δε θα μιλήσω...<br /><br />panadamoAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-15006088779093279902011-12-23T15:29:30.940+02:002011-12-23T15:29:30.940+02:00Η Θλίψη, ένα παγκάκι και αυτό , μια στάση , στο μο...Η Θλίψη, ένα παγκάκι και αυτό , μια στάση , στο μονοπάτι της Αυτογνωσίας. όλοι μπορούμε να περπατήσουμε το μονοπάτι προς τον «πυρήνα» του εαυτού μας και όσοι περισσότεροι είναι οι συν- οδοιπόροι τόσο καλύτερος θα είναι ο κόσμος όλος!MA.AN.THAhttps://www.blogger.com/profile/04192289831118048760noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-86881385713625996692011-12-23T08:46:34.523+02:002011-12-23T08:46:34.523+02:00Κράτησα και δεν σου έγραψα αμέσως. Κρατήθηκα και κ...Κράτησα και δεν σου έγραψα αμέσως. Κρατήθηκα και κράτησα. Γιατί τα λόγια κόλλαγαν στο σάλιο μου. Τ α λόγια πολλές φορές κολλούν στο σάλιο μου και μένουν για πάντα ανείπωτα. Δυσστυχώς , ίσως ποτέ δεν τα καταφέρω, να σου πω και να ακούσω επιτέλους και εγώ την φωνή μου. Γνώρισα κάποτε μια κοπελιά που μιλούσε για έναν κόσμο αλλοιώτικο, διαφορετικό. Εκεί που το να νιώθεις δεν είναι ντροπή αλλά το ζητούμενο. Μιλούσε και έγραφε, έγραφε και μιλούσε. Δεν ήξερες τι να πρωτοδιαλλέξεις. Καλύτερα την άκουγες αν την διάβαζες και καλύτερα την έβλεπες αν την άκουγες. Μα τις ήθελες όλες τς αισθήσεις σου αρματωμένες για να την χαρείς. με τις μισές έχανες. Τώρα η κοπέλα γίνεται πουλί και πετάει πια. Αυτό ήταν και το ριζικό της. Να πετάξει . Πολυ πολύ ψηλά στους αιθέρες. Τι λόγια και που να τα βρω για να της τα πω...τα πουλιά , είναι και μένουν πάντα πουλιά! Τουλάχιστον μια φωτογραφία!<br />οAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-5646482305641391512011-12-22T21:22:25.959+02:002011-12-22T21:22:25.959+02:00Η λύτρωση, η κάθαρση, αξίες εντελώς και ακραία σπά...Η λύτρωση, η κάθαρση, αξίες εντελώς και ακραία σπάνιες. Όποιος τις αναζητά επίσης σπάνιος και ακραία γοητευτικός, με μια γοητεία που συνεχώς αυξάνει , εμπλουτίζεται και με άλλες ,άλλες, άλλες δυναμικές . Όποιος την έμπνευση έχει με το μέρος του, έχει σκλαβώσει την ζωή για πάντα και ο ίδιος θα γίνεται αντικείμενο λατρείας, φθόνου, αγάπης, ανταγωνισμού. Φυλάξου! <br />Αννίτα μου ποτέ δεν έχω ξανα δει στο ίδιο κείμενο το Φύγε και το έλα σε τέτοια αρμονία.<br />Με εκτίμησηsotihttps://www.blogger.com/profile/08173054496744433426noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-57620808142771756872011-12-22T19:02:42.854+02:002011-12-22T19:02:42.854+02:00Μια σταγόνα ζωής , είναι και το δάκρυ της συνειδητ...Μια σταγόνα ζωής , είναι και το δάκρυ της συνειδητοποίησης. Σ´ευχαριστουμε για όλα τα αόρατα που βρίσκουν σχήμα, χρώμα και μπαίνουν απο τη επίσημη κυρία πόρτα και όχι απο τους υπόνομους. Δεν υπάρχουν λόγια κατάλληλα, ίσως και καλύτερα να μην σχολιάζει κανείς τίποτα...μερικοί άνθρωποι είναι πολλοί σπουδαίοι για σχόλια. Θα μπορούσε να γίνει πάντως μονόπρακτο με πολλα πολλα χειροκροτήματα στο τέλος...και δάκρυα. Προπάντων δάκρυα.<br />ΑντώνηςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-55780775191906693822011-12-22T18:08:36.396+02:002011-12-22T18:08:36.396+02:00Όλο και πιο συχνά καταλαβαίνω και εγώ πόσο άδικα ε...Όλο και πιο συχνά καταλαβαίνω και εγώ πόσο άδικα είχα κρατήσει και εγω τον εαυτό μου μακρυά απο την δίνη της περισυλλογής και συνεχώς ανεβαλλα την κατα μέτωπο σύγκρουση με τον εαυτό μου. Για να μην δώ απο κοντά και τις ευθύνες αλλα κυρίως να μην στραγγισω όπως μας εγραψες απο την πιθανότητα να μην μπορώ τίποτα απο αυτα που θα ήθελα να αλλάξω τώρα , να αλλάζουν πια. Τελικά ακόμα και αυτο να συμβαίνει, η αποδοχη της πραγματικότητας μόνο ανακουφισικη μπορεί να είναι μακροπρόθεσμα αλλα σε όχι άβυσσο χρονικά διάστημα. Απο αυτή την άποψη , είμαι αισιόδοξος, και χαρούμενος που έχω τουλάχιστον πράγματα να περιμένω...καλές γιορτές σε όλους!<br />Φτου ΞελεφτερίαAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-1600519537242204832011-12-22T14:32:09.733+02:002011-12-22T14:32:09.733+02:00Ποιά είναι η τυχερή Ευτυχία?
Σταύρος ΧΠοιά είναι η τυχερή Ευτυχία? <br />Σταύρος ΧAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-29574107313761424572011-12-22T14:30:12.700+02:002011-12-22T14:30:12.700+02:00Έπρεπε να φθάσω σε τούτη την ηλικία, ούτε πολύ μεγ...Έπρεπε να φθάσω σε τούτη την ηλικία, ούτε πολύ μεγάλη , ούτε πολύ μικρή για να καταλάβω πως η θλίψη είναι καθαρτική και πάρα μα πάρα πολύ βοηθητική για όλες τις σκέψεις , τις αποφάσεις που πρέπει να πάρουμε στην ζωή μας και την συγκέντρωση μας στους αγαπημένους και στα αγαπημένα..Είναι κάτι σαν το μουσικό χαλί στα πόδια μας , ικανό να σηκώσει και απο τα βάρη μας κομμάτια. Εκεί πάνω σ'αυτό το χαλί συνάντησα εσας και την βαθειά και αληθινή αναπνοή σας, που με τίποτα δεν θέλω να την χάσω . Σας ευχαριστώ πολύ , απο καρδιάς που ήρθατε στο καραβάκι, που έρχεστε και που ξυπόλητοι καθόσαστε πάνω στο χαλί.Καλη μας συνέχεια, καλές μας γιορτές!Aνν Λουhttps://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-90120889154236755322011-12-22T12:06:41.365+02:002011-12-22T12:06:41.365+02:00θέλω να μοιραστώ μαζίσου , την απόλυτη ευτυχία που...θέλω να μοιραστώ μαζίσου , την απόλυτη ευτυχία που νιώθω όταν διαβάζω τα κείμενα σου. Μια ευτυχία διαφορετική απο τις άλλες, αφενός γιατί σε ανακάλυψα τυχαία όταν μια μέρα διάβασα το φτεράκι της μέλισσας στο protagon, αλλά και μετά που κατάλαβα πως είσαι , αυτή που είσαι. Είμαι πολύ χαρούμενος λοιπόν , γιατί διαβάζω , σκέφτομαι και υπάρχω και σε όλα αυτά ρίχνεις φως και ελπίδα εσύ, όχι με χαζοκουβεντούλες αλλά με ότι πιο βαθύ και αληθινό έχει η ζωή να προσφέρει. Είμαι χαρούμενος και είμαι και ευγνώμων! Καλή συνέχεια κυρία μου!<br />Δημήτρης ΞAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-65010740197683377192011-12-21T23:10:00.715+02:002011-12-21T23:10:00.715+02:00Κάθαρση! Το ζητούμενο της διαδρομής με τα πολλά μο...Κάθαρση! Το ζητούμενο της διαδρομής με τα πολλά μονοπάτια. Πρέπει να διαλέξουμε μονοπάτι. Χωρίς σημάδια η διαδρομή. Επιβάλλεται να διαλέξουμε μονοπάτι. Είναι κι αυτός ο χειμώνας, τα μαύρα τα μεσάνυχτα...Μας σπρώχνεις. Στο βάθος περιμένει ο Χορός, λες. Εμείς σε ευχαριστούμε και προχωρούμε. Κάθε σου σκέψη κι ένα φωτάκι για ένα μας βήμα, μια καινούρια φορεσιά, να ντύσει τη γύμνια μας, για να βρεθούμε στο επόμενο σταυροδρόμι, "ευπρεπώς ενεδεδυμένοι" . Και πάλι σ' ευχαριστούμε και προχωρούμε. Δεν ηρεμείς. Προχωρήστε, λες. Παρακάτω, η φορεσιά θα είναι πιο λαμπερή. Θα τη φωτίζουν ηλιαχτίδες, γιατί "η Ηώς, η πριγκίπισσα της Αυγής, ελαφροπατώντας με το ένα πόδι στη Νύχτα και με το άλλο στην Ημέρα" μαζεύει σιγά-σιγά το πέπλο της. Κι εμείς σ' ευχαριστούμε ξανά και ξανά, ώσπου δεν θα έχουμε πια λόγια...<br /><br />ΓιούληAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-24285660264926256762011-12-21T21:57:31.509+02:002011-12-21T21:57:31.509+02:00Το θαύμα της αυτογνωσίας. Πόσοι το αντέχουν λίγοι....Το θαύμα της αυτογνωσίας. Πόσοι το αντέχουν λίγοι. Πόσοι το διαδίδουν και το μοιράζονται , εγώ δεν ξέρω κανέναν άλλο. Πρώτη φορα βλέπω τα καταπράσινα μάτια της δύναμης να με κοιτούν κατάματα...<br />ΜΝAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-49682484074642220222011-12-21T20:55:13.984+02:002011-12-21T20:55:13.984+02:00αχ Αννίτα μου, Αννούλα μου, αχ κορίτσι μου χρυσό.....αχ Αννίτα μου, Αννούλα μου, αχ κορίτσι μου χρυσό...Πως να μπορούσα να πω κάτι ύστερα απο αυτά που διαβάζω...Τις λέξεις , τα χρυσά σου δάκρυα, το αποτύπωμα απο το χεράκι σου σε αυτόν τον κόσμο τον μικρό τον μέγα. Πως θα μπορούσα να σχολιάσω , μια σκέψη πηγή ζωής και διανόησης. Πες μου πως...δεν υπάρχουν λόγια. Κάνε κάτι τα κείμενα σου, να τα δουν πολλοί...να μάθουν πολλοί ...<br />ΜιχάληςAnonymousnoreply@blogger.com