tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post6572049909180730026..comments2023-12-18T12:49:14.014+02:00Comments on Ανν Λου: Πήγαινε με πιο ψηλάAνν Λουhttp://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-25448584055115778542013-02-11T13:13:22.948+02:002013-02-11T13:13:22.948+02:00Πολλές οι λεπτομέρειες, άμα τις βάλεις στη σειρά φ...Πολλές οι λεπτομέρειες, άμα τις βάλεις στη σειρά φτάνουν μέχρι το φεγγάρι και πίσω. Και μυαλό δεν βάζουμε...πάμε όλοι μαζί στο κύκλο δυνατά όμως: ΚΑΛΗΜΕΡΑ!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-81301140663357859962013-02-11T11:36:46.519+02:002013-02-11T11:36:46.519+02:00και το ξερίζωμα σαν αυτός πεθάνει, αβάσταχτο. και το ξερίζωμα σαν αυτός πεθάνει, αβάσταχτο. MA.AN.THAhttps://www.blogger.com/profile/04192289831118048760noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-88919041771873652362013-02-10T23:52:38.725+02:002013-02-10T23:52:38.725+02:00Συνειδητοποιείς τελικά πως όλα κρύβονται στις λεπτ...Συνειδητοποιείς τελικά πως όλα κρύβονται στις λεπτομέρειες. Αυτές μεταφέρουν τελικα΄την βαθύτερη μνήμη. <br />ΜιχάληςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-90102394980259999872013-02-10T08:20:15.274+02:002013-02-10T08:20:15.274+02:00θα συμφωνήσω με την Γιούλη, είναι προτροπή και πρό...θα συμφωνήσω με την Γιούλη, είναι προτροπή και πρόκληση για την όποια πτήση μας προς τα μέσα μας. Δεν είμαστε πλέον στην ηλικία των 15 ή 25 ή 35 για να ανακαλύπτουμε, ως δια μαγείας, άλλοθι και ελαφρυντικά, μιά μας φταίνε οι πριν και μιά οι μετά και εμείς τι; Στη μέση που είμαστε τι κάνουμε; Μόνο μοιρολατρούμε; Τι παράδειγμα θα δώσουμε πρώτα στους εαυτούς μας και κατόπιν στα παιδιά μας. Και εγώ μπαμπακόπληκτη είμαι, αλλά προσπαθώ, με ό,τι μέσα διαθέτω, με όποια εσωτερική δύναμη έχω χτίσει την ψυχή μου να περάσω στην απέναντι όχθη, δεν γίνεται όμως να παρακολουθούμε στο ακρογιάλι της αυτοκριτικής τη ροή της και να μην βρέχουμε, τουλάχιστον, τα πόδια μας μας. Στη κολυμπήθρα της ζωής είναι το μυστικό, όχι στη θεωρεία, εκεί είναι όλα τέλεια, αλλά δυστυχώς δισδιάστατα, μονόπλευρα, άγευστα και άχρωμα. Κι ας πληγωθούμε, πάλι κερδισμένοι θα είμαστε, κάτι θα προσθέσουμε στο δισάκι μας, οι πληγές με το καιρό γιάνουν και τα σημάδια τους είναι φάροι στο διάβα μας, θα έχουμε διδαχθεί απ' αυτά πολύ περισσότερα από τα περιεχόμενα πολλών-πολλών βιβλίων, μιας εικονικής πραγματικότητας, ενός ψευδού εαυτού...<br />Πολύ καλογραμμένο το κείμενο σου, Αννίτα.<br />ΜαίρηAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-79742427686764904252013-02-09T20:34:56.362+02:002013-02-09T20:34:56.362+02:00Ίσως, τελικά, δε θα μάθουμε αν η απαίτηση "πή...Ίσως, τελικά, δε θα μάθουμε αν η απαίτηση "πήγαινε με πιο ψηλά" ξεκινά από την παρουσία ή την απουσία τους, από τη φιγούρα ή τη σκιά τους. Ίσως δε μάθουμε αν μας εμφύσησαν την ανάγκη ή αν βγήκαμε στο κατόπι τους. Το σίγουρο είναι πως η παρουσία τους στη ζωή μας, μέσα από την όποια πράξη ή την όποια παράλειψή τους, λειτουργεί προτρεπτικά να πάμε κάπου, ψηλά ή χαμηλά...(Πολύ συγκινητικό κείμενο, Αννίτα μου).<br />Γιούλη,<br />Μια μπαμπακόπληκτη κόρη μίας άξιας μητέραςAnonymousnoreply@blogger.com