tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post1473906171186721454..comments2023-12-18T12:49:14.014+02:00Comments on Ανν Λου: Είναι ο φόβος ένας από μας ; Aνν Λουhttp://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-7896448385446724792012-09-16T00:23:27.670+03:002012-09-16T00:23:27.670+03:00Μου έλεγε ένας δάσκαλος μου '' Για όσους ε...Μου έλεγε ένας δάσκαλος μου '' Για όσους είναι βυθυισμένοι στην οδύνη υπάρχει μια και μόνη διέξοδο : να σηκώσουν την ίδια την οδύνη και να την ανεβάσουν στο βλέμμα τους κάνοντας την έτσι αρωγό στον τρόπο που βλέπουν τα πράγματα.'' Και όταν με κοιτούσε που ανριστεκόμουν σ΄αυτή την πληροφορία , από την ανασφάλεια μου φυσικά, με έσπρωξε λιγάκι παραπάνω για να μπορέσω να ξεκολήσω από τις παλιές μου νοοτροπίες, μιας και αυτές όπως καταλάβαινα πεισμώνανε στο περιβάλλον της ανασφάλειας. Μου έδειξε , χωρίς να μου δείχνει, την δημιουργία. Και τότε κατάλαβα πως η δημιουργία είναι πράξη βαθειάς μνήμης και ως τέτοια διώχνει πέρα μακριά την ανασφάλεια. Σκέφτομαι λοιπόν πως ηα σημερινή μας ανασφάλεια μπορεί να φύγει με τις πρωτες ηλιαχτίδες της δημιουργικότητας μας. Ως τότε οι παλιές μας νοοτροπίες μάλλον θα επιμένουν.Aνν Λουhttps://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-25059761232581411962012-09-16T00:06:58.684+03:002012-09-16T00:06:58.684+03:00Δεν ήξερα ακριβώς πως πρέπει να απαντήσω σ΄αυτά τα...Δεν ήξερα ακριβώς πως πρέπει να απαντήσω σ΄αυτά τα τόσο γενναιόδωρα ευχαριστώ. Νομίζω πως ταιριάζου οι στίχοι του Τίτου Πατρίκιου ( αν θέλετε αγοράστε την συλλογή του ΄΄Συγκατοίκηση με το παρόν΄΄εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ ) γρ΄φει λοιπόν ο Τ΄τος Πατρίκιος στο ποίημα του ΄΄Τα έργα μας'' ( και αφορά σε όλα τα ανθρώπινα έργα και όχι μονάχα τα γραπτά) <br />Βέβαια το ξέρουμε , τα έργα μας χάνονται<br />χωρίς να κουνηθεί ούτε ένα πετραδάκι<br />αν ένας στίχος τους, μια φράση έστω<br />δεν μείνει στην μνήμη , ενός άγνωστου αναγνώστη.<br /><br />Για αυτό , και μόνο που ελπίζω , είμαι εγώ που σας ευχαριστώ.<br />Aνν Λουhttps://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-43719064408490607732012-09-15T05:21:14.887+03:002012-09-15T05:21:14.887+03:00Καλημέρα Ανν Λου και καλό σαββατοκύριακο. Έχεις δί...Καλημέρα Ανν Λου και καλό σαββατοκύριακο. Έχεις δίκιο. Οι πολιτικοί δεν θα αλλάξουν ποτέ, αφού είναι υπηρέτες του κεφαλαίου και των παγκόσμιων συμφερόντων. Τώρα για εμάς τους απλούς πολίτες, απλά βοηθάμε ο ένας τον άλλο ή μιλάμε ο ένας στον άλλο, όταν το θέλουμε, όταν ζητάμε τη προσοχή ή ενόσω εννοούμε πως χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλο, αλληλέγγυα, για να επιβιώσουμε. Να είσαι καλά. Μου αρέσει η ελευθερία της έκφρασης, έτσι έντονα που εκφράζεσαι.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-66209959753415727122012-09-15T00:28:06.876+03:002012-09-15T00:28:06.876+03:00''Τα στερνά τιμούν τα πρώτα''λέει ...''Τα στερνά τιμούν τα πρώτα''λέει ο σοφός λαός και σεις φαίνεται οτι ειστε απόλυτα συνεπέστατη στο παραπάνω. Λέγατε λοιπόν στα αρχικά σας κείμενα για την διάθεση αναστοχασμού που πρέπει να μας διακατέχει. Ζαλισμένη τόσο εσεις οσο και πολλοί άλλοι προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Εσείς απομακρυνθήκατε απο τις κλασικες προσεγγίσεις του συρμού και το εντυπωσιακό ειναι οτι παρασύρατε μ'ένα αθόρυβο τρόπο τους αναγνώστες σας σε άλλα περιβάλλοντα, - άγνωστα η λιγότερο δημοφιλή,- αναζήτησης των αιτιών του προβληματος. Η επιτυχία σας ειναι σημαντική γιατί αρχικες αντιστάσεις φανατικών αναγνωστών σας, τις θυμάστε αραγε;σήμερα έχουν πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά. Στην αποψή σας οτι ''Oι παλιές νοοτροπίες πεισμώνουν σε συνθήκες ανασφάλειας'' νομίζω οτι θα κριθούν πολλά για οτι συζητούμε σήμερα. ΣπυροςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-77922008341639839292012-09-14T15:49:42.773+03:002012-09-14T15:49:42.773+03:00Ποτέ δεν θα αλλάξουμε , γιατί ποτέ δεν θα ενδιαφερ...Ποτέ δεν θα αλλάξουμε , γιατί ποτέ δεν θα ενδιαφερθούμε πραγματικά να αλλάξουμε. Δεν υπάρχει περίπτωση να μας αφήσοουν να αλλάξουμε αλλά και ούτε εμείς έχουμε αυτή την δύναμη από μόνοι μας. Είμαι πολύ απαισιόδοξος γιατί δεν βλέπω καμιά ελπίδα κανένα φως. Πειμένω τα χειρότερα και νομίζω πως θα χάσει η Ελλάδα την μορφή της μετά από κάποια χρόνια. Σου τα εγραφα και πέρσυ με τον τρόπο μου . <br />ΚΜAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-39927954467721302942012-09-13T20:56:35.101+03:002012-09-13T20:56:35.101+03:00Σήμερα όσο ποτέ ξανά στο πρόσφατο παρελθόν , έχουμ...Σήμερα όσο ποτέ ξανά στο πρόσφατο παρελθόν , έχουμε και κοινό στόχο και κοινό εχθρό. Τα μηδέν , τα μηδέν που καραδωκούν...και όμως ούτε και τώρα μπορούμε. Ν απάνε λοιπόν όλοι στο διάολο είναι ψεύτες και υποκριτές. Η αριστερά κοιμάται και το ροχαλητό της βρωμάει . μπόχα.<br />ΟρφέαςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-15044274383007908422012-09-13T20:48:08.239+03:002012-09-13T20:48:08.239+03:00Τροφή για το μυαλό κάθε σου πρόταση. Κοιτώ ξανακοι...Τροφή για το μυαλό κάθε σου πρόταση. Κοιτώ ξανακοιτώ την ώρα των αναρτήσεων. Πολλές από αυτές πολύ αργά, πρώτες πρωινές ώρες. Τότε που γίνεται και η προσφορά της νέας μέρας στο πιο βαθύ κομμάτι της νύχτας. Γιατί είναι προσφορά και εμείς οι τυχεροί που μπήκαμε σε τούτον τον κήπο. Τι θα μπορουσα να πω για το κείμενο, μια ευχή να νικήσουμε ο καθένας τον φόβο του. Και να προχωρήσουμε όλοι μαζί σε ένα καινούργιο δρόμο. Το σε ευχαριστούμε της Γιούλης με συμπεριλαμβανει. Όπως τα γραπτά σου μας κουβαλούν όλους μέσα τους. Χωρίς διακριση και με την λέξη του αύριο στα χείλη. <br />Τι τύχη!<br />Γιώργος ( αιχμή)Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-71513424875239332812012-09-13T16:40:22.274+03:002012-09-13T16:40:22.274+03:00"Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν" λένε τ..."Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν" λένε τα ιερά κείμενα, εξαίροντας την αξία της αγάπης στον εαυτό μας, ως θεμέλιο λίθο της συνύπαρξης. Πόσο πολύ αγαπάμε όμως τον εαυτό μας; Πόσο τον αναζητούμε, τον αναγνωρίζουμε, τον βελτιώνουμε; Με πόση ειλικρίνεια απαντούμε στο ερώτημα "Ποιός πραγματικά είμαι;". Αντιθέτως, από μικρά παιδιά αναζητούμε το "Τι θέλω να είμαι;". Κατά σχήμα πρωθύστερο, πριν αναγνωρίσουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, αναζητούσαμε τι θέλουμε να είμαστε, και μέσα από το άλλοτε θολό, άλλοτε στρεβλό πρίσμα της εικόνας μας, θέσαμε τον προσωπικό στόχο. Με τη βοήθεια της μαμάς, πάντα. Σε αυτή τη λάθος προσωπική μας διαδρομή, με δεκανίκι, χάθηκε η αυτοπεποίθησή μας. Η απογοήτευση από την αποτυχία επίτευξης του προσωπικού μας στόχου, δεν τροφοδότησε την κριτική μας σκέψη. Αντίθετα, ποδοπάτησε ό,τι καλό κουβαλούσαμε πάνω μας, το οποίο είτε δεν είδαμε, είτε υποτιμήσαμε, και έδωσε πνοή σε ένα αχαλίνωτο σύμπλεγμα κατωτερότητας μέσα από το οποίο θεωρούμε και τον κόσμο ολόκληρο. Δέσμιοι της μίζερης εικόνας μας, αδυνατούμε να πιστώσουμε σε κάποιον άλλο την επιτυχία, που του χάρισε μία διαφορετική εσωτερική, επίπονη προσέγγιση του εαυτού του και του κόσμου. Ο φόβος συντροφεύει το άγνωστο. Φοβόμαστε τον εαυτό μας, γιατί δεν τον γνωρίζουμε και δεν τον εμπιστευόμαστε. Φοβόμαστε το διπλανό μας, κυρίως διότι εξ ιδίων κρίνουμε τα αλλότρια. Όμως, νομίζω πως αξίζει να δεσμευτούμε για ένα μέλλον, όπου κατ' αρχήν θα ξέρουμε ποιοι είμαστε και όχι τι θέλουμε να γίνουμε. Ακούγεται πιο ελπιδοφόρο.<br />Γιούλη<br /><br />ΥΓ: Σου έχω ξαναπει, πως τα κείμενά σου είναι φοβερή τροφή για τη σκέψη. Εξαιρετικό κείμενο. Σ' ευχαριστούμε!Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-32224523891592602012012-09-13T15:26:28.040+03:002012-09-13T15:26:28.040+03:00O φόβος φυλάει τα έρμα.
ΤζένηO φόβος φυλάει τα έρμα.<br />ΤζένηAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-80574434664345378352012-09-13T13:28:39.010+03:002012-09-13T13:28:39.010+03:00Οι άνθρωποι των καλών προθέσεων,θα είναι αυτοί που...Οι άνθρωποι των καλών προθέσεων,θα είναι αυτοί που δεν θα τοποθετηθούν κάτω από πλακατ και ομπρέλες φανατισμού , θα είναι αυτοί που θα περπατήσουν πάνω στο τεντωμένο σχοινί της ευθύνης τους ως ενεργοί πολίτες και δεν θα εγκλωβιστούν σε μικρομαγαζάκια και πλαστικές σημαίες. Γαιτί αυτά θα είναι τα παιδιά της συννενόησης. Στο χρόνο τους. αλλά όχι στο χρόνο που ορίζει το τάβλι στους καφενέδες και με τον ρόπο του αλλά όχι με δογματισμούς και φανατισμούς. Τα παιδιά της εκκρεμότητας είχες γράψει πριν λίγους μήνες το θυμάσαι? Πόσα από αυτά θα μπορέσουν να γίνουν τα παιδιά της συννενόησης. Εγώ δεν θέλω να ανήκω στην ομάδα της βεβαιότητας πως ο κόσμος θα ξεχάσει...όχι δεν ανήκω εκεί. Αλλά δεν θα βρούμε εύκολα την κατεύθυνση, θα μου πεις η πάλη , ο αγώνας αξίζει. Τις καλημέρες μου.<br /><br />ΜιχάληςAnonymousnoreply@blogger.com