tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post9076822419007701531..comments2023-12-18T12:49:14.014+02:00Comments on Ανν Λου: Νοστάλγησα το σύρμαAνν Λουhttp://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-33528313706910495492011-12-20T11:31:57.097+02:002011-12-20T11:31:57.097+02:00Τώρα ξέρουμε που πονάς
που σωπαίνω , πότε γίνεται ...Τώρα ξέρουμε που πονάς<br />που σωπαίνω , πότε γίνεται παύση <br />διακοπή αίματος και κρυώνουν τα σώματα,<br />ώσπου μυστικό δυναμό<br />να φορτίσει πάλυ τα μέλη, με δύναμη και έλξη και δέρμα ζεστό.<br /> <br />Μιχάλης ΓκανάςAνν Λουhttps://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-63166919539929035602011-12-19T22:27:30.698+02:002011-12-19T22:27:30.698+02:00Βρέχει σήμερα πολυ και όταν βρέχει οι αναμνήσεις κ...Βρέχει σήμερα πολυ και όταν βρέχει οι αναμνήσεις καίνε περισσότερο. . Αν ήξερες ποσά μου θύμησες ...για την εποχή που είμασταν μια μεγάλη παρέα. Σβήνει και χάνεται καμιά φορά η μνήμη για να αντέξουμε καλύτερα το τώρα. Κάναμε όμως και τα λάθη μας..είχαμε τα απωθημένα μας. Φοβάμαι να σκεφτώ τις ευκαιρίες που χάσαμε, μα αν δεν τις χάναμε δεν θα μαθάιναμε ποτε. Το λέω και στον γιό μου τώρα , δεκαπέντε σε παρακαλώ, του λέω ζήσε πρώτα την ζωή φιλε μου και μετά την καίς και την βριζεις..τα ίδια με μας...μεγάλος ο θυμός και η οργή...εσύ θα τα ξέρεις μάλλον καλύτερα. Ποσά μου θύμησες...η κα ΓΙωργία , τι κάνει εχεις νέα της ? βάλε μια φωνη ρε γαμωτο να συναντηθούμε...και με ρυτιδες και με τα γκρίζα , εμείς είμαστε...<br />Κώστας κ απο τους χημικούς μηχανικούς........Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-17089091846051319052011-12-19T18:20:01.556+02:002011-12-19T18:20:01.556+02:00..."Ολόκληρη την ζωή μου, κάτι πάντα νοσταλγώ......"Ολόκληρη την ζωή μου, κάτι πάντα νοσταλγώ. Ένα αδιόρατο κάτι.Φέρνει πόνο η νοσταλγία . Σαν τον μετανάστη στην δική σου γη. Μέρα , νύχτα δένεις , λύνεις την πληγή."... Φέρνει πόνο η νοσταλγία, μα ευτυχώς, τον απαλύνουν άνθρωποι σαν εσένα, Αννίτα. Να είσαι καλά και πάντα να φωτίζεις και τον άλλο δρόμο, τον πιο φωτεινό, τον πέρα από το σύρμα.<br />ΓιούληAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-34525465136938796912011-12-19T17:33:29.388+02:002011-12-19T17:33:29.388+02:00Πόσο τρυφερά κάλεσμα , πόσο μας ακουμπα;όλους, και...Πόσο τρυφερά κάλεσμα , πόσο μας ακουμπα;όλους, και ας μην είμαστε απο την Πάτρα . Τι μαλάκά και βελουδένια λόγια όπως οι ρυτίδεςμας...Πόσο σέυχαριστώ για όλα αυτά Αννίτα<br /> ΚΜAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-67444451595345143972011-12-19T17:21:13.371+02:002011-12-19T17:21:13.371+02:00Να βρεθούμε ξανά με καινούργιες ιδέες , πιο σοφοί ...Να βρεθούμε ξανά με καινούργιες ιδέες , πιο σοφοί και πιο αποφασισμένι και να σηκώσουμε το βάρος τούτης της νεας πρόκλησης. Η εποχή μας θέλει αυτόφωτους ανθρώπους που αυτοπροσδιόρίζοντε και όχι ετερόφωτους, μπερδεμένους με λίγο απο δω και λίγο απο εκεί. ΑΝ δενμαζευτούμε τώρα με μια αριστερά που όλα μαζό την φθάνουν στο 41% πότε θα το κάνουμε. Οχι όμως αχραμάς, αλλά με θέσεις, σκέψεις και ιδέες . Οχι για αντίδραση αλλά για προοπτική. Και όχι σαν όπου φυσάει πάμε, βλέπε ότι έκανε ο Μπίστης πρόσφατα, αλλά γιατί θα ξέρουμε ποιοί είμαστε και τι θέλουμε, αλλοιώς να μην βρεθούμε.<br />ΑντώνηςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-5580703633717256982011-12-19T15:00:14.751+02:002011-12-19T15:00:14.751+02:00Πόσα αλλάξανε στην πορεία και πόσα ξεχαστήκανε. Απ...Πόσα αλλάξανε στην πορεία και πόσα ξεχαστήκανε. Απο την σημερινή ζωή μονάχα ένα βαθύ άρωμα έμεινε κάτι να θυμίζει και πολλές μικρές τρομερές και χοτικές τρυπούλες που δεν λένε να γεμίσουν. Εκεί στα ψηλά αλώνια και στο Πυροσβεστείο, στην Λέσχη και στο Μονοδέντρι. Χαθήκαμε, όπως το είπες κόψαμε γέφυρες. Γιατί άραγε δεν τα χωρέσαμε όλα? τα τότε και τα τώρα...μπλέξαμε και χαθήκαμε . Και τελικά θυσιασμε στο σήμερα το χθες. Μα πιοό σήμερα , τούτο που δεν μας αρέσει ακριβώς αλλά στο περίπου? Λες η διορθωτική κίνηση να υπάρχει ακόμα εκεί? Λες? <br />ΧAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-88996257828446539872011-12-19T11:34:59.776+02:002011-12-19T11:34:59.776+02:00http://www.youtube.com/watch?v=_PIel7fvYQg Κτύπησε...http://www.youtube.com/watch?v=_PIel7fvYQg Κτύπησες φλέβα...να είσαι καλά , γιατί ξυπνάς τα αίματα<br />ΒαγγέληςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-38596355628089147252011-12-18T23:53:26.370+02:002011-12-18T23:53:26.370+02:00Αν μας λέει κάτι το σύρμα .. Ειναι δυνατόν να ξεχά...Αν μας λέει κάτι το σύρμα .. Ειναι δυνατόν να ξεχάσαμε; Θα μου πεις εδώ κάτι του 60 εκδρομείς και που ψάχνουν σπίτι , τα εχουμε δει αυτά τα πράγματα. Μου έχουν λήψει πολλά και πολυ , παρασωπασαμε ρε γαμώτο. Σκοτάδια δηλαδή και αυτοί που μιλάνε , σιγά τι λένε...καλύτερα να το αφήσουν . Καινούργιες ιδέες λες....μα πως , που , ποτε. Μέσα απο τα σπίτια μας αυτ´α δεν γίνονται. Αν μου έληψε το σύρμα; Αχ και να ξέρεις πόσο...και τρέχει ο χρόνος που λέει και ο φίλος. Τρέχει τρελλά. Ίσως ...λες; Τι να πω...το είχες πάντα<br />ΈλεναAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-16025362251317746382011-12-18T23:16:47.276+02:002011-12-18T23:16:47.276+02:00Δεν πέρασα ποτέ απ'τις γραμμές της Αχαγιάς, -φ...Δεν πέρασα ποτέ απ'τις γραμμές της Αχαγιάς, -φαντάζομαι πως θά'ταν ένα όμορφο διάσελο που μέσα του κυματίζει η ηχώ των παιδιών σε κοπάνα, ή φοιτητών σε αναστεναγμούς- εγώ δεν είχα τέτοια χτυποκάρδια σαν έρχεται το τραίνο, είχα κάτι σαν τούνελ εν κινήσει (το τούνελ..),κι έτσι λαχταρώ να βρεθώ στην παρέα σας, στα μισά έστω του δρόμου,γιατί είδα πως οι δικές μου οι ρυτίδες είναι κάπως αλλιώς, δεν ξέρω πώς να τις περιγράψω, όμως είναι αλλιώς απ'τις δικές σας,δεν ανοίγουν ίσως σαν βεντάλια όπως απομακρύνονται απ'τα μάτια,ανοίγουν αλλά πιό κει ξανακλείνουν και δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό, και τα χρόνια περνάνε...Πάρτε με, σας παρακαλώ.Anonymousnoreply@blogger.com