tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post7616019072802297673..comments2023-12-18T12:49:14.014+02:00Comments on Ανν Λου: Οι λαστιχένιες τιράντες σουAνν Λουhttp://www.blogger.com/profile/18372173919941912914noreply@blogger.comBlogger10125tag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-40268216176594624882012-02-02T16:39:25.819+02:002012-02-02T16:39:25.819+02:00Come back soon! We miss you all
PontikiCome back soon! We miss you all<br />PontikiAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-82862238487684039072012-02-02T15:35:16.906+02:002012-02-02T15:35:16.906+02:00Είναι προφανές από τα σχόλια όλων ότι το υπέροχο κ...Είναι προφανές από τα σχόλια όλων ότι το υπέροχο κείμενό σου επιδέχεται διαφορετικές αναγνώσεις. Αν μου επιτρέπετε να το καταθέσω, εγώ ποτέ, από πολύ μικρή, δεν αισθάνηκα βολικά με τους κλόουν. Πάντα μου έφερναν θλίψη. Πάντα με βασάνιζε η εξής σκέψη: "Γιατί τόσες τούμπες; Γιατί τόση ταλαιπωρία; Για να γελάσουμε; Μα, με τί; Με τον ανθρώπινο πόνο; Μπα!! Άλλως, γιατί; Για να ξεγελαστούμε; Δεν υπάρχει πόνος για κάποιους ανθρώπους; Πώς είναι δυνατόν;". <br />Έπειτα, στην εφηβεία μου, σε ένα λεύκωμα διάβασα "I' m the clown, who came to town and laughs so as not to cry!". Τότε έβαλα τις σκέψεις μου σε τάξη. Είναι ένας από εμάς, "είναι δικός μας". Σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, δε γελώ μαζί του και δεν ξεγελιέμαι από τις φιγούρες του...Εξάλλου όλο και λιγότερο πείθω και πείθομαι. <br />Να συμφωνήσω με όλους τους σχολιαστές, πως είσαι φοβερή δεξαμενή σκέψης και συναισθήματος. Ανεξάντλητη!<br />ΓιούληAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-32007990626760802962012-02-02T00:13:25.688+02:002012-02-02T00:13:25.688+02:00Θέλω να σας συγχαρώ άλλη μια φορά για το μεράκι , ...Θέλω να σας συγχαρώ άλλη μια φορά για το μεράκι , την τέχνη, την όρεξη . Στις σημερινές συγκυρίες μόνη παρηγοριά μας είναι η συνδρομή των πνευματικών μας ανθρώπων στην βαθειά κρίση της κοινωνίας μας . Και εσείς σάυτό τον κύκλο των πολύ σπουδαίων πνευματικών ανθρώπων ανήκετε. Επειδή σας γνωρίζω και επειδή ξέρω τις άπειρες δυκολίες που υπάρχουν όταν θέλει κάποιος να δημιουργήσει και όχι απλά να αναπαράγει ξανά και ξανά τα ίδια και τα ίδια, σας καταθέτω εδώ τον θαυμασμό μου τον επαγγελματικό αλλά και τον προσωπικό γιατί η δημιουργικότητα σας έχει προεκτάσεις στους αναγνώστες σας. Και υπηρετείτε εκτός από την γνώση και την τέχνη και κάτι πολύ ξεχασμένο στις μέρες μας, την ανθρωπιά . Αυτό πια έμαθα στην ηλικία μου μπορούν να το κάνουν πολύ λίγοι άνθρωποι ,οι πραγματικά χορτάτοι και γεμάτοι. Να σας χαίρετε λοιπόν η οικογένεια σας και πάντα καλά να είστε για να μας δίνετε αυτά και άλλα τόσα. Η ζωή πάντα κερδισμένη θα σας έχει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, γιατί βλέπετε μερικούς ανθρώπους του έχει αν΄γκη η ζωή. <br />Π,ΚυριακίδηςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-41371428780168467122012-02-01T23:36:03.690+02:002012-02-01T23:36:03.690+02:00Είναι ένα πολυ συγκινητικό κείμενο . Η κάθε λέξη τ...Είναι ένα πολυ συγκινητικό κείμενο . Η κάθε λέξη του και μια βελονίτσα στην καρδιά , μπράβο σου<br />δεν είναι εύκολο να μεταφέρεις σε κείμενο τέτοια συναισθήμτα. ΑΠό οππου και να το κοιτάξεις βλέπεις χίλια πράγματα για μας, για την ζωή, για την κατάσταση για όλα..<br />ΜαρίαAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-85665583656553082062012-02-01T17:33:52.940+02:002012-02-01T17:33:52.940+02:00Σκέφτομαι αυτά τα λόγια, αυτή την περιγραφή, πως έ...Σκέφτομαι αυτά τα λόγια, αυτή την περιγραφή, πως έχει τόση δύναμη να μπαίνει τόσο βαθειά και σκοτεινά και να μην φοβάται. Σαν τον πίνακα που έβαλες για να μας ταξιδέψεις. Κόκκινο της φωτιάς και το κείμενο. Κόκκινο το χρώμα της καρδιάς και των συναισθημάτων. Ποιά πηγή μας ξεδιψά από την φλόγα που μας καίει και μας και τις νύχτες τις αξημέρωτες. Πόσοι απο μας κοιμούνται όπως κοιμόντουσαν ,αν κοιμόντουσαν και πόσοι από μας κρατούν δύναμη για να συνεχίσουν. Παλιατσος και εγώ κοντά σε ζογκλερ άμαθα τα πρώτα μου βήματα. .Μεγάλα βήματα και ατέλειωτα , βασανιστικά και ξαφνικά cut. Ξόφλησα λες. Ίσως. Μάλλον . Και μετά πως γίνεται η νέα αρχή...Εγώ πιστεύω γίνεται. Κάπου υπάρχει. Πίστη, όραμα και αξίες να βρούμε μέσα μας. Και όλα γίνονται .Και για μας τους άνεργους και για μας των 650 . Καλά τα λες, μονάχα να λέμε , ΄΄πάψτε ένας δικός μας είναι''!<br />Φτου ξελεφτερία <br /> <br />Θυμάμαι πάντα και αναπολώ τα ΥΓ1<br />ΥΓ2<br />ΥΓ3 που έγραφες στο ποντίκι 'ηταν όλα τα λεφτάAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-18336891860376763942012-02-01T15:34:14.868+02:002012-02-01T15:34:14.868+02:00Λάτρης και εγώ του παλιάτσου από μικρός σχεδόν και...Λάτρης και εγώ του παλιάτσου από μικρός σχεδόν και ως τώρα. Στογγυλοκαθισμένος και δεμένος στα απομεινάρια μιας θέσης που καταρέει, μου αρκούσε να χειροκροτώ και να περιμένω αυτός να φάει την τούμπα. και μετά ξανά πριν αλέκτωρ ΄λαλήσει να αρνηθώ την συμμετοχή δια της λησμονιάς. Ποτέ στην ζωή μου δεν βρήκα την μελαγχολία πιο τρανή απόδειξη δύναμης και αποφασιστικότητας. Αρχίζω και καταλαβαίνω πως ή το παίρνουμε απόφαση πως η μέρα που έρχεται θα είναι διαφορετική ή καταλήγουμε . Αλλαγή και συνειδητοποίηση αυτών που έφυγαν για πάντα για να καλοσωρίσουμε τα καινούργια. Η μέρα αυτή ακόμα και αν αργεί , δεν μπορεί θα έρθει. Όπως και ο δρόμος που διάλεξες, μπορέι να μην χαιδεύει αυτιά, μπορεί να είναι δυσπέπτος, σκάβει όμως βαθειά και βάζει θεμέλια. Για αυτό σου λέω ένα μεγάλο ευχαριστώ και σου σφίγγω το χέρι<br /><br />ΑΝΤΏΝΗΣ ΑAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-57915393160674916582012-02-01T14:18:12.183+02:002012-02-01T14:18:12.183+02:00Πετάς!!!
Billy VanillyΠετάς!!!<br />Billy VanillyAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-62560422101253183152012-02-01T14:12:10.116+02:002012-02-01T14:12:10.116+02:00Το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας πέρασε , να κόβ...Το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μας πέρασε , να κόβουμε την φρατζόλα όπως ακριβώς το περιγράφεις. Και τώρα που τελείωσε το show, μας πετάνε όχι σαν άλλες Ιφιγένειες αλλά σαν στημένες λεμονόκουπες. Μια ελπίδα μένει , να δυναμώσει η φλόγα της ανανέωσης της σκέψης μας. Γιατί όπως και να το κάνουμε σύστημα που καταρέει έχουμε , το βλέπουμε , μα από την άλλη είναι και σύστημα που αυτοκρίνεται έστω και με βραδείς ρυθμούς. Η αυτοκριτική σε όποια βάση και να γίνει σε φως θα καταλήξει. Είσαι μαγική !<br />Δημήτρης ΞAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-61064013524291082252012-02-01T12:17:52.194+02:002012-02-01T12:17:52.194+02:00Ποτάμι συναισθήματος , ποτάμι που με παίρνεις στα ...Ποτάμι συναισθήματος , ποτάμι που με παίρνεις στα βάθη σου, πόσο σε ευχαριστώ. Πως γίνονται και οι λέξεις γίνονται πούπουλα να μας στεγνώσουν δάκρυα ή να μας φέρουν νέους λυγμούς λυτρωτικούς. Αν ήξερες, τι κάνεις. Πολλά τα κείμενα , πολλές οι προσπάθειες να καταγραφεί η σημερινή μας κατάσταση, κανένας πιο λυτρωτικός γιατί κανένας πιο ανθρώπινος απο τον δικό σου. Με κομμένη την ανάσα σε διάβασα ήδη από το πρωί τρεις φορές...και έρχεται συνέχεια.<br />ΞένιαAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4911645960496099723.post-13322859804068951192012-02-01T10:23:18.202+02:002012-02-01T10:23:18.202+02:00Θέλω να εκφράσω την χαρά μου που σας γνώρισα διαβ...Θέλω να εκφράσω την χαρά μου που σας γνώρισα διαβάζοντας σας. Αυτά τα κείμενα επικοινωνούν με ότι πιο βαθύ έχουμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Γίνονται κύμα και συμπαρασύρουν στο διάβα τους , στιγμές ξεχασμένες και σκέψεις ακόμα και με βια τιθασευμένες. Να είστε καλά , δυνατή και πάντα τόσο σίγουρη για τα βήματα σας ακόμα και τα εύθραυστα, ρίχνετε φως στο μονοπάτι μας το μοναχικό.<br />Παύλος ΤAnonymousnoreply@blogger.com