Έξι αναπνοές

    Μπροστά μου και πίσω μου αυτός. Ο επικεφαλής , ο επίσημος. Αυτός ντυμένος στα επίσημα του. Φορέας της ιστορίας του. Φορέας της νοοτροπίας του, κοινωνικός φορέας. Στέκει στην εξέδρα, πέντε σκαλοπάτια πάνω απο μένα. Να με δει, να με καμαρώσει , να με εμπνεύσει με το ανάστημα του , να με ενθαρρύνει, να μιλήσει στην καρδιά μου. Τρια βήματα και τον φθάνω, έξι αναπνοές και τον πιάνω. Εγώ ντυμένος με τα επίσημα μου και τα τρύπια όνειρα μου. Ο φοβισμένος ο προδομένος , ο παραστάτης της σημαίας , ο εκπρόσωπος των προσδοκιών μου, ο μικρός που θέλει να μεγαλώσει, να φθάσει λίγο ακόμα ψηλότερα. Ο μαθητής του 18 και 7/13. Άσπρο πουκάμισο , γκρι παντελόνι, μαύρα καλογυαλισμένα παπούτσια .Η μάνα μου γυάλισε τα παπούτσια μου το πρωί. Η μάνα μου , ένα χρόνο άνεργη τώρα. Και η αδερφή μου που θέλει να γίνει ψυχολόγος .Θα δώσει πανελλήνιιες φέτος. Ίσως και να μην τα καταφέρει . Δεν υπάρχουν λεφτά να υποστηρίξουμε τα όνειρα της.Μετά , όταν τα πεις σε λένε λαικιστή..
   Τον έφθασα. Νιώθω το βλέμμα του πάνω μου , με τρυπά . Ζητά να του παραδώσω κάτι. Τον σεβασμό μου , την εμπιστοσύνη μου, δεν ξέρω τι ακριβώς. Δεν γυρνώ το κεφάλι, Ούτε το σκύβω. Ψηλά..λίγο ψηλότερα. ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Σηκώνω το χέρι...


Illustration Πέτρος Μπουλούμπασης

Taxim

Πόλη

Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν

Και αυτός που πίστευε και καρτερούσε, βουβός ,μελαγχολικός στέκει και κοιτά .

Κοιτά αυτόν που βρίζει, που πετά αυγά και σπρώχνει κυγκλιδώματα. Κοιτά και αυτόν που στέκει πάνω στην εξέδρα , στους επισήμους και καμαρώνει μέσα στα σκούρα του .  Αυτός που σφίγγει ακόμα και άλλο το ζωνάρι, περιμένει να δει αν πρέπει να κλάψει,να φωνάξει ή να σωπάσει. Τα μαγειρέψαν σκέφτεται, σαν νεκροθάφτες μοιάζουν σιγά σιγά... Είναι αυτός που πληρώνει  πάλυ τα σπασμένα και ξανα αρχίζει πάλυ απο την αρχή , χωρίς να ξέρει ούτε το γιατί. Το ριζικό μου  θα είναι λεει και κλωτσάει ένα πετραδάκι ...Λες οι μηχανοράφοι να το ξέρουν τούτο το ριζικό ..και τούτες οι παράτες και γιορτάδες φέτος  , εδώ στο Σύνταγμα που συνεδριάζουν  οι παλατιανοί, δεν έφεραν κανένα νεό. Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες , ξυρίστηκαν και οι έλληνες μεσήτες. Κοιτά τα σχολεία να περνούν με μαύρα περιβραχιόνια . Να και ο Γιώργος της Ματούλας..σημαιοφόρος , ο καλύτερος μαθητής  του 3ου Γαλατσίου, με μαύρο φουλάρι και αυτός και γυρνά το κεφάλι του απο την άλλη... Τους αγώνες του θυμάται, αυτούς που τον κάνουν κάθε χρόνο να περνά μια βόλτα και απο την παρέλαση, παρόλο που τις παλρελάσεις ποτέ του δεν τις πολυγούσταρε . Μα φέτος..είναι αλλιώς. Χθες ήταν ο Υπουργός που  ξανά μίλησε για τανκς..μα τι τα λένε αυτά τα πράγματα, ούτε για αστείο δεν λέγονται... θα σώσουν λέει τα τανκς τις τράπεζες. Σιγά μην μαραθούν τα γιούλια. Δηλαδή δεν μπορούμε μοναχοί μας να προστατέψουμε το σπιτικό μας χρειαζόμαστε τον ελληνικό στρατό? Βρε λες να μας βάλανε σημάδι; Τόσα παιδιά να φωνάζουν , βράζει το αίμα τους, το ακούει.. Έντιμες φωνές που ζητούν να αισθανθούν δικαιοσύνη..Δεν πιάνονται στο δόκανο τα χελιδόνια. Χέρια σηκώνονται και μουτζώνουν τους  επισήμους. Σαστίζει..νιώθει και μια μικρή χαρά.. Βλέπει τα ωραία πρόσωπα τους, νέα, άγουρα σχεδόν, σαν το δικό του 40 χρόνια πριν. Της παγωνιάς αετόπουλο.Εξηντάρισε και λες και ήταν χθες...Έλεγε πως το δικό του αίμα δεν θα ανάψει ξανά απο τότε και μετά...,έφαγε και τις απογοητεύσεις του, δεν θα αλλάξει ποτέ τίποτα είχε πιστέψει. Καλύτερα να το πάρω απόφαση είχε πει.Της νιότης μου παλικαριά ήτανε και χάθηκε.  Βρε λες ; Μα να μας μιλήσουν για τανκς...βαλτοί είναι οι άνθρωποι..Εξουσιομανείς, βαθιά αντιλαικοί..Φεύγει .Θα αρχίσουν τώρα να μιλούν για αντιδημοκρατικές ενέργειες μειοψηφίας μονολογεί. Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν σκέφτεται και τελικά αν θέλουν να μιλούν για θεσμούς..να τους τιμούν πρώτα! Μπορεί να μην είναι όλοι ίδιοι. Σωστό , πολύ σωστό..Όπως δεν τα φάγαμε  και όλοι μαζί . Σωστό και αυτό..Για να  δούμε που θα φτάσει..Της ερημιάς γεράκι. Ανάπαυση της προσμονής, απο τότε την καρτερά..

Ξύπνα κυρ Μέντιο μου...

Επέσατε θύματα..

'Ολα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν

Το μεγάλο μας τσίρκο ( σπάνιο απόσπασμα )

χ

Το κατοχικό δάνειο ( in memoriam)

http://www.youtube.com/watch?feature=player_detailpage&v=NOXWUtenzM4

Το πάρτυ τελείωσε

Με την Μέρκελ να κρατά απο την γερμανική Βουλή ισχυρή εντολή για σκληρή διαπραγμάτευση για κούρεμα του ελληνικού χρέους 60%. Τον Σαρκοζί να ζητά κούρεμα όχι κάτω απο 40% και την γαλλική κυβέρνηση να εξετάζει θετικά το ενδεχόμενο μιας κινεζικής οικονομικής βοήθειας προς την ευρωζώνη ''μέσω ενός ειδικού μηχανισμού, συνδεδεμένου πάντως με το ΔΝΤ , που θα μελετηθεί ''. Τον Ντέιβιντ Κάμερον να απαντά στην πρόκληση να βρεθεί ολοκληρωμένη λύση στην κρίση χρέους με το βλέμμα στραμμένο προς τα συμφέροντα της Βρετανίας και άρα στην ενίσχυση των Τραπεζών, η μητέρα όλων των Συνόδων , όπως χαραχτηρίζει την χθεσινή Σύνοδο ο ξένος τύπος, αφού προσπάθησε να σταθεί όσο πιο κοντά στην αλήθεια , έστω και χωρίς όπως φαίνεται να την έχει θέσει σε πλήρη γνώση όλων των Ετρωπαίων πολιτών, βαίνει προς ολοκλήρωση.
Φαίνεται πως το γερμανικό τελεσίγραφο είχε αποτέλεσμα και έτσι αν και τα πλήρη ανταλλάγματα θα γίνουν γνωστά σε λίγο , όλα δείχνουν πως το κούρεμα θα είναι περίπου της τάξης του 48% ήτοι 100 δις ευρώ. Ενώ το χρέος της Ελλάδας στα χέρια ιδιωτών είναι 205 δισ ( ή κατά άλλους 225 δισ) .Οι διαπραγματεύσεις που συνεχίζονται αφορούν όχι τόσο το ποσοστό αλλά τις εγγυήσεις για το υπόλοιπο 50% , με μετρητά μπροστά ή άλλα collateral.
Η χώρα μας εισέρχεται στην στήριξη του EFSF για την ικανοποίηση των χηματοδοτικών της αναγκών . Το νέο δάνειο της χώρας θα είναι της τάξης του 130-140 δις απο τα οποία τα 30 δις θα δοθούν προκαταβολικά για να ενιχυθούν οι τράπεζες έναντι των απωλειών του κουρέματος.
Σύμφωνα με άρθρο του Bloomberg στελέχη των μεγαλύτερων ευρωπαικών τραπεζών ( Deutsche Bank, Citigroup καθώς και γαλλικών τραπεζών) προειδοποιούν για επικείμενη βαθειά ύφεση και εξηγούν πως δεν θα μπορούν να χορηγήσουν δάνεια σε κανέναν και η έλλειψη ρευστότητας θα είναι φανερή και στις 17 χώρες μέλη της Ευρωζώνης.
Η ΕΚΤ αποδέχεται το γεγονός ότι η έλλειψη δανεισμού στην Ευρωζώνη αγγίζει το επίπεδο της οικονομικής κρίσης του 2009 και διατυπώνει και φόβους ότι αν οι τράπεζες κρατήσουν και άλλο κλειστές τις στρόφιγγες δανεισμού , η ύφεση θα είναι βαθειά. Ωστόσο κάποιοι αναλυτές πιστεύουν ότι οι απειλές των τραπεζών είναι ψεύτικες και πως οι τράπεζες επιλέγουν την συρρίκνωση κυρίως γιατί η μετοχή τους έχει πέσει τον τελευταίο τρίμηνο  του 2011 μέχρι και 30%.
Κερδισμένη απο την Ευρωπαική κρίση φαίνεται να είναι η αμερικανική οικονομία, καθώς σύμφωνα πάλυ με το άρθρο του Bloomberg στηρίζεται περισσότερο στο χρηματιστήριο και λιγότερο στο τραπεζικό σύστημα.
Επειδή ιστορικά έχουμε δει τους δυνατούς κάπως πάντα να τα καταφέρνουν και να ξεγλυστρούν από τις κρίσεις, ο ουρανός πέφτει στα δικά μας κεφάλια...
Ανεξάτητα του που θα κάτσει  η μπίλια του τελικού ποσοστού του κουρέματος, τουλάχιστον 200-250 δις θα περισσέψουν για να χρωστάμε εμείς , τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Η Ελλάδα έχει έναν δρόμο διάσωσης και αυτός είναι να γίνει ανταγωνιστική.Οι πολιτικές δυνάμεις αδυνατούν να συννενοηθούν. Απο την άλλη κανείς δεν είναι ικανός μόνος του να αντιμετωπίσει αυτή την κρίση..Με κάποιο τρόπο πρέπει να γίνει μια υπέρβαση της πραγματικότητας μας.
Ιδού η Ρόδος ...

Δεν είναι αργά για αλήθειες

Εμείς ο αδύναμος κρίκος, εμείς το εξιλαστήριο θύμα, εμείς και ο ένοχος. Τα πρόσωπα της ίδιας κοινωνίας και μια χώρα σαν καρυδότσουφλο να αρμενίζει στη δίνη της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος.  Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα που μας χάλασαν και μας άλλαξαν. Αυτά που έφτιαξαν ένα έκτρωμα που τώρα τρεκλίζει και βρυχάται ρόγχο βαθύ. Μεγάλα ψέμματα, κομματοκρατία, κολλητηλίκια, αναξιοκτρατία, ''νέα τζάκια'', χρηματιστήρια, μίζες, μερσεντές και βίλες. Το κράτος ταυτισμένο με το κόμμα με την ανοχή εξοργιστικά πολλών αλλά όχι όλων. Με την συμμετοχή πολλών αλλά όχι όλων. Γιατί πολλοί αρνήθηκαν και τράβηξαν την δική τους προσωπική μοναχική πορεία , όσο ψελλίζαν την καλύτερη τους λέξη..και περιθωριοποιήθηκαν. Οι περισσότεροι απο αυτούς οι αφανείς της καθημερινότητας.. Δύο κόσμοι τόσο μαρυνοί..
Μερικές χιλιάδες να μην έχουν πια τίποτα να χάσουν. Η ελαχιστοποίηση των αμοιβών , η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους, ο ανευ προηγουμένου υπερπολλασιασμός της ανεργίας , η εγκατάλειψη του ιδιωτικού τομέα στην ανήλεη βουλιμία της εργοδοσίας, να  γεμίζει απόγνωση και θυμό για τα μεγαλομάγαζα που μας έφθασαν μέχρι εδώ. Και ο άνθρωπος που δεν έχει τίποτα να χάσει , όταν έρθει η ώρα τολμά ...
Και μερικές άλλες χιλιάδες , που θα πρέπει να χάσουν ότι συνήθισαν να έχουν ανάγκη, χωρίς να είναι αληθινές ανάγκες.
Να έχει έρθει η στιγμή που θα ξεθωριάσει το αφροδισιακό  του αναγνωρίσιμου celebrity και θα ανατείλει η γοητεία του άξιου ; να γίνουμε πιο ουσιαστικοί και πιο ταπεινοί; θα πάψουν οι θεατρικές παραστάσεις στα δελτία ; και τα χάχανα μετά τις εκπομπές απο τους νονούς του lifestyle; δεν θα υποστηρίζεται   η επικράτηση των αμαθών / ημιμαθών σε  όλα τα επίπεδα;
Να έρθουν αλήθειες νέες να μας κατοικίσουν και να νιώσουμε καινούργια , ολοκαίνουργια αισθήματα αληλεγγύης και συλλογικότητας που είχαμε χάσει πριν καν καταφέρουμε ποτέ να κατακτήσουμε. Να γίνουμε πιο ουσιαστικοί , πιο αληθινοί.Να έχει κάποια ουσία και του διπλανού μας το καλό;
Σκέφτομαι ποιά μπορεί να  είναι αυτή η χρεοκοπία που δεν έχουμε ζήσει μέχρι τώρα και που σε λίγο θα μας ανακοινωθεί. Μα το ένα μας πόδι είναι στο κενό εδώ και χρόνια, τι ακόμα χειρότερο μας περιμένει?
Στέκομαι σιωπηλή , περιμένω να έρθει εκείνη η ώρα να μας  πουν την λέξη. Την ίδια λέξη που νιώθουμε χρόνια τώρα κάθε φορά που δρασκελούμε την οποιαδήποτε πόρτα του δημοσίου περιμένοντας, να μάθουμε, να γιατρευθούμε, να χτίσουμε, να αποδώσουμε, να εξυγειάνουμε. Κάθε φορά που σβήνουμε ακόμα ένα όνειρο μας στο σταχτοδοχείο της χώρας που δεν διεκδικήσαμε. Κάθε φορά που ξανά βουλιάζουμε στην ανεπανάληπτη ανεπάρκεια των κυβερνήσεων που επιλέγουμε σαν τους πιο κατάλληλους  εκπρόσωπους του μίσους μας που δεν γίναμε, δεν μπορέσαμε , δεν φθάσαμε. Χρεοκοπία..όχι σαν πιστοληπτικό γεγονός που θα σκάσει σαν βόμβα στις ήδη υποψιασμένες αγορές .Μα η  χρεοκοπία σαν γεγονός ουσίας της πραγματικής ζωής. Μια τουφεκιά στις ήδη υποψιασμένες ψυχές. Σημάδι το βάλανε και το πετύχανε. Οι σύμμαχοι μας στέλνουν στο καλό.. και απο κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες..Και ποιός πληρώνει πάλυ τα σπασμένα χωρίς να ξέρει το πως και το γιατί..
Οι κακές συνήθειες.. Μα δεν είναι αργά για αλήθειες...καλή μας ελπίδα για μια Ελλάδα άλλων διαστάσεων  που θα φωτισθεί με πραγματικούς εσωτερικούς  προβολείς .

Στις ξένες αγκαλιές

Βλέπουν ότι τους βλέπουμε..

Ανν-Λου @ 24 Οκτ 2011 12:51

Zογκλέρ, ταχυδακτυλουργοί , θαυματοποιοί...επαγγέλματα ιδιαίτερα προσφιλή στα μικρά παιδιά. Δυο περιστέρια αποκαλύπτονται απο το καπέλο, χειροκρότημα και ενθουσιασμός, τρια ακόμα μεγαλύτερο χειροκρότημα. Το λυγερό κορίτσι με το καυτό ρουμπινί λαμπυρίζον μαγιό , σώζεται απο τα μαχαίρια που τις ρίχνει ο ζογκλέρ και μας ρίχνει το πιο προκλητικό της χαμόγελο...ακόμα και απο τα μαχαίρια μπορείς να σωθείς αν φοράς αστραφτερό μαγιό...μια μαγική σκέψη και φστ!! έγινε το θαύμα! Και ο μπάρμας απο την Κορώνη και το ρουσφέτι κρατούσαν τις μαχαιριές μακρυά..η ανεργία σταθερή και μειωμένη επι σειρά ετών, το δημόσιο στο υδροκέφαλο κεφάλι του θα απορροφούσε και άλλους...εικονική πραγματικότητα δύναμης και λάμψης, το ρουμπινί μαγιό που δεν σκίζεται ποτέ..Και η κοινωνική πρόοδος και η εξέλιξη και η ευμάρεια...3 περιστέρια απο το καπέλο! Χειροκροτήματα, παραλήρημα του κοινού. Οχι με την τοποθέτηση κοινωνικών στόχων , αυτά είναι ψηλά γραμματάκια και μακροχρόνιες κινήσεις, άσε που κουβαλάνε μαζί τους δυσάρεστο πολιτικό κόστος. Όχι με τέτοιους τρόπους...το άλλο το γρηγορινό , το άρπα κόλλα της αρπαχτής. Τα κονδύλια τα ρίχνουμε εκέι που ξέρουμε με το αζημείωτο της λαμογαίνιας λαγονικής οξυδέρκειας και φστ! Ξανά μαγικό τρικ! 2 περιστέρια και ένα μαντήλι καλαματιανό!
Για μεγαλύτερο ενθουσιασμό περάστε κόσμε! ασώματος η κεφαλή!! Πάρτε κανένα διακοποδανειάκι, γαμοδανειάκι, καταναλωτικό ότι τραβάει η ψυχούλα σας πριν σας την βγάλουμε ...με το αζημείωτο φυσικά...
Οργή, θυμός , αγανάκτηση...κατανοητό . Αλλού στηριχτήκαμε, άλλα μας είπαν, άλλα πιστέψαμε, το χειροκρότημα το δώσαμε, το παραλλήρημα κράτησε...Ξυπνάμε! Και αυτοί τώρα βλέπουν , ότι τους βλέπουμε..στις πραγματικές διαστάσεις και σύντομα και με εντελώς ξεκάθαρους τους ρόλους της δράσης τους..και θυμόνουν και βαράνε και υποκρίνονται ξανά..Οι φουσκωτοί ταχυδαχτυλουργοί του επαρχιώτικου μπουλουκιού . Η Ρόζα η ναζιάρα σε καινούργια θεάματα ...Περάστε κόσμε...
Μη περάσεις κόσμε μου! Η πτώση , η αποκαθήλωση μπορεί να είναι ένας μοναχικός δρόμος, να μην έχει παραλλήρημα και χειροκρότημα , να μην σε περιμένει η Ρόζα με το ρουμπινί μαγιό, μα στο τέλος είσαι πια αλλιώς...και όπως και να σαι δεν θα μετράς μονάχα στο χειροκρότημα. Θα είσαι , θα υπάρχεις, θα αξίζεις τον κόπο...

ann-lou.blogspot.com

Εξαναγκασμός της επανάληψης

Σκουπιδιών συνέχεια

 Ένα κουβάρι πολύ μπλεγμένο με επιχειρηματικά συμφέροντα πολλών δις ευρώ , κομματικά , αυτοδιοικητικά παιχνίδια , δήμαρχοι, τοπικοί παράγοντες πολιτικοί. Κανείς δεν μπορεί εύκολα να αποδώσει ευθύνες ποτέ. Πάντα λίγο μπερδεμένα και απο δω και απο εκεί..Οι εθνικοί μας εργολάβοι περιμένουν πάντα με το στόμα ανοικτόγια την μεγάλη μπουκιά.
Η πλήρης εικόνα : Οι κατασκευαστικοί όμιλοι J&P Άβαξ , ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ , ο όμιλος Λάτση μαζί με τον πολυεθνικό όμιλο Veolia, o όμιλος Κοπελούζου, η πρώην Ελληνική Τεχνοδομική τώρα εταιρεία Ηλέκτωρ του ομίλου της Ελλάκτωρ , η Ιντρακατ που έχει συμμαχήσει με τον γαλλικό κολοσσό Suez μαζί με τους Γερμανούς που ήρθαν την προηγούμενη εβδομάδα, μας δίνει την πλήρη εικόνα.  Ο κος Μπόμπολας μέσω της Ηλέκτωρ έχει μπει πολύ δυναμικά ήδη στην διαχείρηση απιρριμάτων και αναζητά τον τρόπο να αναλάβει όλο το κύκλωμα των σκουπιδιών ακόμα και την αποκομιδή. Κάνει σχέδια μεγάλα..και φυσικά πάντα με την άδεια της κυβέρνησης. Μιλά για την κατασκευή και διαχείρηση 4 εργοστασίων για σκουπίδια , δυο στη Φυλή και ένα στο Γραμματικό και στην Κερατέα..ας μην ρωτάμε αν αφορούν απευθείας αναθέσεις για πολλά πολλά χρόνια που θα συμπεριλάμβάνουν και την ζωή των παιδιών μας που θα αποφέρουν πολλά πολλά κέρδη , ας μην ρωτάμε , γιατί τούτη η χώρα έτσι πήγαινε και έτσι προχωρούσε πάντα..Η Ελλάδα άλλωστε ανήκει τους 'Ελληνες που να τρέχουμε τώρα στους Γερμανούς..Μια παρόμοια κατάσταση βρίσκεται στην Κερατέα με την εταιρεία που έχει αναλάβει να φτιάξει τα έργα. Εκεί  δυο άλλοι επιχειρηματίες κρύβονται .
Τρεις κατά τα άλλα εταιρείες , εντελώς συμπτωματικά ήταν έτοιμες να ξεκινήσουν την αποκομιδή ... Με έτοιμο προσωπικό ( ενοικιαζόμενους λαθρομετανάστες ) αδήλωτο( μαύρη εργασία, εισοφοροδιαφυγή, φοροδιαφυγή) και με 10 ευρώ μεροκάμματο. Με μηχανήματα, υποδομή, οργάνωση, και σχεδιασμό. Όλα ήταν έτοιμα και ξαφνικά , προέκυψαν οι κινητοποιήσεις των υπαλλήλων καθαριότητας...και φώναξε ο σύντροφος Καστανίδης τις εταιρείες!! Άμα σου κάτσει  η σύμπτωση ρε παιδί μου...
Αυτή την Ελλάδα ονειρεύεται η διοικούσα ...Αυτή θα είναι η αγορά εργασίας για τα παιδιά μας και φυσικά για πολλούς απο μας με την ταχύτητα που εξελίσσονται τα πράγματα. Να συμπιεστεί το κόστος εργασίας και να παραδοθούν οι εγαζόμενοι στα χέρια των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων , κυριευμένοι απο τον φόβο της ανεργίας? Και έτσι τερματίζει η κυβέρνηση την φοροδιαφυγή και την εισφοροδιαφυγή? Νομιμοποιώντας τες?
Όχι σωστό δεν είναι να μας πνίγουν κάθε λίγο και λιγάκι τα σκουπίδια με τις συντεχνείες των ΟΤΑ , αλλά τέτοιες λαμογιές , εν ψυχρώ δεν είναι λύση. Και φυσικά όλο αυτό το θέμα συδέεται με τον Καλλικράτη , που απο την μια περιέκοψε δραματικά την κρατική επιχορήγηση στους δήμους και απο την άλλη ζητά τώρα να πληρώσουν 2,5 φορές περισσότερα οι ιδιώτες για αποκομιδή...Τέτοιο έκτρωμα ο Καλλικράτης...Κάτι που ονομάζεται συμβάσεις ορισμένου χρόνου να το ξέρουν άραγε οι αρμόδιοι?
Και επειδή χθες στα επεισόδια χάθηκε ένας κομμουνιστής και όλοι τον τίμησαν με τα λόγια τους και όλοι δείξανε την ταραχή τους , πως άλλωστε θα μπορούσαν καλύτερα να μιλήσουν για ιδεολογικό πόλεμο, ένα μονάχα έρχεται στο μυαλό μου να πω. Τελικά ένα νεκρό κομμουνιστή όλοι τον τιμούν...το πρόβλημα είναι με τους ζωντανούς.

Υ.Γ  Flashback :Αν θυμάται κανείς το 2008 ο Καστανίδης χτυπιόταν στους δρόμους ενάντιος στη ιδιωτικοποίηση των σκουπιδιών..Δεν είναι απλά υποκρισία...άλλωστε αυτός και οι όμοιοι του είναι εξασφαλισμένοι για μια ζωή...

Ο λουκάνικος της Χιλής

Τα μπλουζ της χαμένης νιότης

     Σαν γεννηθήκαμε οι 'Ελληνες , θα πρέπει οι μοίρες να είχαν πεταχτεί παραδίπλα. 'Ετσι που μονάχοι μας δεν καταφέραμε τα πρώτα, τα πιο όμορφα και πιο σημαντικά βήματα  στην ζωή μας να  τα ολοκληρώσουμε ποτέ. ΄Ηρθε η επταετία και πάγωσε η εικόνα. Μόλις που είχαμε αρχίσει να πενθούμε την μαύρη πληγή του εμφυλίου . Καρκάδι δεν είχε βγει ακόμα και κλειστήκανε τα παιδιά στο Πολυτεχνείο. Στέγνωσε ένα δάκρυ πριν κυλήσει.  Μάθαμε να παίζουμε με το στήθος της μάνας, να το δαγκώνουμε και να το πονάμε, να χορταίνουμε και να του γελάμε χαρούμενοι μετά  και όταν ερχόταν η ώρα να το αφήσουμε , να μην μπορούμε να κλάψουμε. Να νιώσουμε την απώλεια , βρε αδερφέ, να τον γευθούμε τον πόνο μέχρι το μεδούλι , να απολαύσουμε την αλλαγή μας και το προχώρημα μας, το μεγάλωμα μας. Μας φόβιζε το προχώρημα, από το στήθος, στο κουτάλι, απο τα στρατιωτάκια στο προστατευμένο δωμάτιο, στην αλάνα με τα βρώμικα γόνατα. Απο το σπίτι στο σχολειό ,απο το σχολειό στο πανεπιστήμιο μακρυά.Mακρυά απο που άραγε ; Δεν θελήσαμε μα και δεν μας άφησαν να ιαθούμε ποτέ και εμείς μόνοι , μα και εμεις σαν Έλληνες. Και μείναμε μικροί , ανώριμοι, ανέτοιμοι και ανέντιμοι.Ζήσαμε σε  ξένους παραδείσους . Φοβηθήκαμε. Φοβόμαστε . Μα δεν κατοικήσαμε τον φόβο μας. Έτσι οι μέρες κυλούν μέσα στην άγονη θλίψη και στην παράνοια .

Στρέφουμε το κεφάλι να μην δούμε την πραγματικότητα και παραμένουμε στο νεκροταφείο ακόμα και όταν έχει φύγει και ο τελευταίος φίλος του νεκρού. Για να γιορτάσουμε την ζωή όμως , πρέπει να αρχίσουμε να κατηφορίζουμε προς το σπίτι.Σκοντάφτοντας στην αρχή και τρεκλίζοντας με το μαύρο περιβραχιόνιο στο χέρι,τα βουρκωμένα μας μάτια να σκάβουν το πρόσωπο μας και να μας μιλούν για την μεγάλη ιστορική αδικία. 

Και αυτή θα είναι η πιο μεγάλη μας λέξη, γιατί παρόλο που είναι νύχτα , θα ξέρουμε πως πίσω από  τα πατζούρια θα φανερωθεί το πρώτο φως.

Θα πούμε , τα πρώτα σ'αγαπώ, δεν θα ξεχάσουμε και θα συνεχίσουμε. Είναι πολλά που δεν τα ξέρουμε και κανείς δεν μπορεί να μας τα πει . Μα θα τα βρούμε μονάχοι , σαν με αξιοπρέπεια κοιτάξουμε την ζωή μας.Τον δρόμο μας θα πάρουμε , δεν θα σβηστούμε δα και απο τον χάρτη. Τα μπλουζ της άγριας νιότης που δεν ζήσαμε κτυπούν την πόρτα μας, δεν θ'ανοίξουμε?

Σκουπιδιαραίοι και Σκουπιδιάρηδες

Ανν Λου @ 17 Οκτ 2011 10:41

Η επιθετικότητα είναι το όπλο του πικραμένου ανθρώπου και της στερημένης κοινωνίας. Ο φόβος , ο πανικός πως η μεγάλη μάνα δεν μπορεί να μας θρέψει και μας εγκαταλειπει , μας φέρνει πανικό. Μας απογοήτευσε εκείνη? εμεις? μπλέκονται οι ρόλοι. Εμείς οι αλόγιστοι , κακομαθημένοι σκουπιδιαραίοι και αυτοί οι περιφρονημένοι επίσης κακομαθημένοι σκουπιδιάρηδες. Η αλληλεγγύη που δεν διδάσκεται και η ατομική ακεραιότητα , θεμέλιο της κοινωνικής, που δεν οικοδομήθηκε ποτέ. Αυτά που λέμε ανεπάρκειες. Και με τις ανεπάρκειες αγκαζέ πρόοδος δεν έρχεται. Δεν είναι το δίκιο του άλλου, το δικό μου άδικο.Ελάχιστες φορές ισχύει αυτό. Είναι ζήτημα πολιτισμού και ανάγκης διαλόγου. Διαλόγου, όχι διαγγελμάτων και ανακοινώσεων ..Σε περίοδο πολέμου βέβαια όλα αυτά αποκλείονται και παραμένουν μονάχα τα άδικα θύματα. Μορφοποίηση της πιο χαραχτηριστικής ανθρώπινης επιθετικότητας.. Της αρπαγής...

Το σαράκι

Ανν Λου @ 13 Οκτ 2011 12:54

Βρέχει και είμαι περαστική ..βρέχει και δεν περνά η βροχή απο τα ρούχα στην καρδιά...Μάσκα λες να φορώ και την αντέχω τούτη την σιωπή; βαρεστε μια γερή μια καλή στον ουρανό να σκάσει , τούτη την μέρα που ενα μας παιδί λιποθύμησε απο πείνα . Κοιτούσε χαμηλά. Ντρεπότανε αυτό ...για μας που δεν καταφέραμε την θλίψη απο τα μάτια του να πάρουμε . Ένας γύρος είναι η ζωη ,μια ζωη ψάχνουμε λύσεις και τα σώματα διψάνε και τα μάτια αλλού κοιτάν. τι συμβαίνει εδώ; Πότε θα ξυπνήσουν τα όνειρα;
Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, θα απαλλαγώ και απο την λογική ...να μέινω με το σαράκι , μπάς και μου φτιάξω με τον πόνο προίκα..και καταφέρω μέσα απο ανέμους να βρεθώ εκει στη γη που δεν θα προδίδει τα παιδια της , εκει που θα είμαι στο πλάι της πιο βαθειας αναπνοής , αυτής που αγαπήσαμε πιο πολύ. Εκεί αξίζει να ματώσουμε και να τσαλακωθουμε, να σηκωθούμε να βγούμε απο το καβούκι μας.. Φθινόπωρο είναι, μοίρισαν τα βουνά μας θυμάρι, υγρό το χώμα.
Να γδυθούν μπροστά στα μάτια μας . Να κατοικήσουμε την θλίψη μας, να αναγκαστούμε να πούμε συγνώμη στον εαυτό μας. Και να αφεθούμε μετα στο φως .